آقای شهردار هر یک ریالی که درآمد دارید حرامتان باشد!

روزنامه هم میهن در همین رابطه گزارشی تهیه کرده است که در ادامه می خوانید:

بیش از ۵۰۰ نفر از اهالی شهرک آپادانا از شهرداری منطقه پنج تهران به‌دلیل تصرف مشاعات‌شان شکایت کردند که درحال‌حاضر در مرحله تجدید نظرخواهی است. شکایت آنها برای رفع تصرف عدوانی سرای محله از مشاعات شهرک است. آنها همچنین درخواست کرده‌اند، زمین فوتبال که درحال‌حاضر از سوی شهرداری به پیمانکار اجاره داده شده، به تملک مالکان برگردد؛ محوطه‌ای که از سوی سرای محله حصارکشی‌شده نزدیک به سه‌هزار متر است که یک استخر در میان آن قرار گرفته است. میان سرای محله، استخر و مسجد، یک میدانگاه وجود دارد و اهالی شهرک آپادانا می‌گویند، شهرداری می‌خواهد ب‌ مرور این سه محوطه را به هم متصل کند: «درحالی‌که تمام هزینه‌های آنها را مردم می‌دهند و عایدی برایشان ندارد.»

با وجود تماس‌های مکرر روزنامه «هم‌میهن»، مسئولان شهرداری پاسخی به این روزنامه ندادند. مسئله ساکنان شهرک تنها به سرای محله و تصرف عدوانی زمین مشاعات محدود نمی‌شود. آنها خبر از ساخت‌وساز جدیدی در محوطه مسجد شهرک می‌دهند که قرار است به یک سالن مراسم ترحیم بدل شود و درنتیجه آن محیط خصوصی شهرک، محل تردد بسیاری از افراد غیرساکن می‌شود که نظم و آسایش زندگی ساکنان یک شهرک خصوصی را مختل می‌کند.

در این سال‌ها دو مدرسه هم در محوطه شهرک ساخته شدند که برای ساکنان نیست و دانش‌آموزانش را از خارج شهرک ثبت‌نام می‌کند. حالا در گام اول، آنچه ساکنان شهرک آپادانا از شورای مرکزی می‌خواهند این است که باتوجه به اینکه استخر در سند مالکیت همه ساکنان است، شورای مرکزی در نامه‌ای به شهرداری به آنها اعلام کنند که نتوانستند برای ایجاد تغییرات در هیچ مجمعی، موافقت ساکنان را کسب کنند و درنتیجه شهرداری نباید هیچ کاری به آن محوطه داشته باشد.

در متن شکواییه آنها که به دست «هم‌میهن» رسیده، نوشته شده: «ملک موضوع دعوی (استخر و محوطه تصرف شده اطراف آن) ازجمله املاک مشاعی متعلق به تمام مالکین شهرک که بنده به نمایندگی از بالای ۵۰۰ نفر از مالکین می‌باشم، متاسفانه خوانده بدون داشتن هرگونه سند رسمی، اذن، توافق یا قرارداد فی‌مابین، با تصرف فیزیکی ملک مذکور با نرده‌کشی و قفل، ممانعت از ورود سایر مالکان، تصرف انحصاری و استفاده، موجب سلب امکان بهره‌برداری از حقوق مشاعی اینجانب و دیگر مالکان گردیده است.»

یکی از اهالی معترض شهرک آپادانا که به خواست خودش نامش را در گزارش نمی‌آوریم، درباره این موضوع به «هم‌میهن» می‌گوید: «مسئله اصلی ما این است که یک‌تکه از زمین ما را گرفتند و گفتند، می‌خواهند برای ما سرای‌ محله بسازند. سرای محله را ساختند اما خودشان کرایه آن را دریافت می‌کنند و پول کلاس‌ها به جیب خودشان می‌رود. درحالی‌که هزینه آب و برق آن را ما پرداخت می‌کنیم.» یکی از شرکت‌کنندگان در تجمع اعتراضی مقابل دفتر شورای مرکزی شهرک آپادانا، از پیامک‌های تهدیدآمیزی خبر می‌دهد که در روزهای پیش از برگزاری تجمع برای او ارسال شده بود: «پیامک تهدید برای شرکت‌کنندگان در اعتراض صنفی آمده است.

آنها را تهدید کردند که متهم به برهم‌زدن نظم عمومی خواهند شد و این شیوه کار آنهاست که با ترس، مردم را دور می‌کنند. در پیامی گفته بودند که رئیس شورای مرکزی در روسیه هم مسجد ساخته و نباید با او دربیفتیم. این مافیا در محل زندگی ماست.» یکی‌دیگر از اهالی معترض تعریف می‌کند که چندسال پیش شهردار منطقه پنج به شهرک آنها آمده بود: «شهردار منطقه پنج به شهرک آمده بود و من بنچاق خانه‌ام را به گردنم انداختم و به او گفتم، استخر در بنچاق من آمده است. هر یک‌ریالی که از سرای محله درآمد دارید، حرام‌تان باد. شهردار در جواب این حرف من گفت، شما اول بگویید اینجا شهرک است یا محله؟» 

صدای اعتراض آنها بیش از دو سال است که بلند شده: «بیش از دو سال است که معترضیم و هرروز هم به تعدادمان اضافه می‌شود. شهرداری بدون مجوز نمی‌تواند وارد شهرک شود و این مجوز هم توسط شورای مرکزی به آنها داده شده درحالی‌که مالکان رضایت ندارند.» شهرک آپادانا مشتمل بر ۶ فاز است و هر فاز، یک هیئت‌مدیره ۶ نفره دارد و یکی از اعضای هیئت‌مدیره هر فاز، در «شورای مرکزی» حضور دارند.

آنها تصمیمات کلانی مانند واگذاری زمین‌های مشاعات به شهرداری را بدون رضایت بیش از ۵۰۰ مالک معترض انجام می‌دهند. یکی‌دیگر از اهالی معترض شهرک به «هم‌میهن» می‌گوید: «کسانی در شورای مرکزی هستند که حاضر نیستند به هیچ قیمتی کنار بروند و هر آبروبری‌ای می‌کنند که خودشان در شورا باقی بمانند. کسی برای کاندیدا شدن داوطلب نمی‌شود که مبادا فلانی آبرویش را ببرد.» او همین مسئله را علتی می‌داند که خودش و دیگر اهالی، نمی‌خواهند نامی از آنها در گزارش باشد؛ چون می‌ترسند که آبروی آنها را هم ببرند. 

اهالی معترض شهرک آپادانا چندی‌پیش، گرد هم آمدند و به دفتر شورای مرکزی رفتند اما با وجود اینکه آنها به اعضای شورای مرکزی اطلاع داده بودند که قرار است برای بیان مشکلات‌شان به آنجا بیایند، هیچ‌یک از اعضای شورای مرکزی در دفتر شورا حاضر نبودند و آنها به درِ بسته خوردند: «شورای مرکزی متشکل از ۶ عضو هستند که ظاهراً بهترین انتخاب‌های هیئت‌مدیره‌های ۶ فاز شهرک آپادانا هستند اما رئیس شورای نمایندگان از فاز سه با ۴۱ رأی از ۴۵۹ رأی فاز سه انتخاب و وارد هیئت‌مدیره شده است.» این را یکی از معترضان حاضرشده روبه‌روی دفتر شورای مرکزی خطاب به دیگر شرکت‌کنندگان در تجمع می‌گوید: «آنها نمایندگان ما هستند و باید مراقب دارایی‌های‌مان باشند.

این دارایی‌ها بین پنج تا ۱۰ درصد از ارزش خانه‌های ماست و اگر آنها را از ما بگیرند، زمانی‌که می‌خواهیم خانه‌هایمان را بفروشیم، باید به قیمتی پایین‌تر آن را به فروش برسانیم.» اهالی نبودن اعضای شورای مرکزی در دفترشان را «بی‌احترامی» به ساکنان دانستند. آنها می‌خواهند شورای مرکزی تصمیماتش را در گروه اصلی شهرک بگذارد تا مشخص شود آیا تصمیمات به شکل جمعی گرفته می‌شود یا فردی: «هیئت‌های‌مدیره و بازرسی‌ها هم باید گزارش سه‌ماهه خود را به‌شکلی شفاف به اهالی بدهند. اما هر بار این موارد را مطرح کردیم با خشم، توهین و تهدید روبه‌رو شدیم.»

یکی از زنان معترض درباره مشکلاتی که در سال‌های اخیر در شهرک آپادانا بروز پیدا کرده به «هم‌میهن» می‌گوید: «ما کارهای مربوط به جمع‌آوری زباله، باغبانی و آبیاری را خودمان انجام می‌دهیم. پول نظافتچی و باغبان را از شارژ ساکنان می‌دهند و آنها در استخدام شهرک هستند. شهرداری، زمین فوتبال ما را گرفته است. این زمین فوتبال برای ساکنان شهرک است که یک ملک‌خصوصی است. این زمین را اجاره می‌دهد و سودش در جیب خودشان می‌رود. فرزندان ما اگر بخواهند از آن زمین استفاده کنند، باید اجاره‌بها بدهند، درصورتی‌که نباید این‌چنین باشد.»

آنها برای صحبت با کسانی که نمایندگان‌شان هستند، مجبور شدند جمع گسترده‌ای را شکل دهند و جلوی دفتر آنها تجمع کنند و یکی از معترضان بر این باور است که دیدن این جمعیت برای «آدم متجاوز» خطرناک است: «امروز نیاز داریم درباره مسئله حصارهای کشیده‌شده توسط شهرداری، پُر کردن استخر توسط شهرداری، برداشتن کانکس و استفاده از زمین فوتبال اعتراض کنیم و از آنها پاسخ بخواهیم.» استدلال شهرداری برای پُر کردن استخر این است که از خطرِ افتادن کودکان در آن جلوگیری کنند.

اما ساکنان معترض می‌گویند: «۵۰ سال است این استخر وجود دارد و کسی در آن نیفتاده است.» آنها می‌خواهند کل حصارها برداشته شود و دیگر حصارگذاری نشود: «اهالی، شب‌ها ماشین‌شان را در محوطه مقابل استخر می‌گذارند که کامیون‌های خاک نتوانند بیایند و استخر را پُر کنند.» سرای محله، کانکسی در محوطه استخر گذاشته است و به گفته ساکنان، یک خانواده افغانستانی به‌عنوان نگهبان در آن زندگی می‌کردند که در این مدت رد مرز شدند. درحال‌حاضر این کانکس خالی است و آنها می‌گویند، محل تجمع موش‌ها شده و آلودگی ایجاد کرده است. 

امیرحسین عبدالله‌زاده، پژوهشگر شهری در این باره به «هم‌میهن» می‌گوید: «شهرداری تا زمانی که سندی به‌نام خودش ندارد، ولو اینکه توافقنامه هم داشته باشد، این اختیار که در آن مشاعات، کاربری‌های انتفاعی ایجاد کند را ندارد و احداث سرای محله کاربری انتفاعی است.» او به‌همین‌دلیل شکایت ساکنان از سرای محله را اقدامی مثبت می‌داند. اهالی شهرک آپادانا بیش از دو سال است که معترضند و هر روز هم به تعدادشان اضافه می‌شود: «شهرداری بدون مجوز نمی‌تواند وارد شهرک شود و این مجوز هم توسط شورای مرکزی به آنها داده شده درحالی‌که مالکان رضایت ندارند.»

صادق کاشانی، حقوقدان هم در این باره به «هم‌میهن» می‌گوید: «شهرک امید و هرمزان که پیش از انقلاب ساخته شدند، به روی عموم باز نیستند و شهرک آپادانا هم به همین شکل است. اگر شهرداری می‌تواند داخل شهرک برود و به‌نام سرای محله فعالیت کند، اجازه ورود را مدیران شهرک به آنها داده‌اند.»  او در واکنش به شکایت اهالی معترض شهرک آپادانا می‌گوید: «شهرداری تا زمانی که سندی به‌نام خودش ندارد، ولو اینکه توافقنامه هم داشته باشد، این اختیار که در آن مشاعات، کاربری‌های انتفاعی ایجاد کند را ندارد و احداث سرای محله کاربری انتفاعی است.» به گفته او شهرداری ممکن است بگوید، سرای محله انتفاعی نیست اما در آن کار تجاری انجام می‌شود و این استدلال درست نیست: «به‌همین‌دلیل هم شکایت ساکنان برای تصرف شهرداری در اموال عمومی درست است. چه این زمین‌ها برای شهر باشد و چه برای شهرک باشد، این شکایت کار درستی است.»

اموال عمومی به فروش می‌رسد

شهرک آپادانا ازجمله شهرک‌هایی است که مراحل اصلی ساخت آن پیش از انقلاب انجام شده بود. پس از انقلاب بانک مسکن، ساخت مراحل باقیمانده را به‌عهده گرفت و از سال ۱۳۶۵ به‌مرور واحدها به خریداران تحویل شدند. اهالی شهرک آپادانا می‌گویند، سال‌هاست یکی از برنامه‌های شهرداری این است که از ورودی شهرک، خیابانی بکشد و شهرک را به کوچه‌های بیمه که پشت شهرک آپاداناست وصل کند و تردد ماشین‌رو ایجاد کند که  این اتفاق، شهرک را از حالت خصوصی خارج می‌کند. 

در طول سال‌های مختلف، شهرک‌های متعددی به تهران الحاق شده و آخرین آنها شهرک‌های نظامی مانند محلاتی است که در شمال شرق تهران قرار گرفتند. عبدالله‌زاده، پژوهشگر شهری درباره نحوه تعامل شهرداری با این شهرک‌ها می‌گوید: «این شهرک‌ها بخش‌هایی از زمین‌هایشان را برای دریافت خدماتی مانند جمع‌آوری زباله، آسفالت و نورپردازی معبر به شهرداری واگذار کردند.

این مسئله بستگی به نوع توافقی دارد که آنها با شهرداری دارند. شهرداری باید زمانی‌که مشاعات یک شهرک را تحویل می‌گیرد، سند آن را به‌نام خودش بزند که هم کسی نتواند به آن دست‌درازی کند و هم بتواند در ازای آن، خدماتی را انجام دهد.» او درباره تخلف‌هایی که گاهی ازسوی شهرداری به‌بهانه دادن خدمات عمومی دیده‌شده، می‌گوید: «شهرداری گاهی سهمی از زمین مالکان را در ازای دادن پروانه ساخت از آنها می‌گیرد و می‌گوید، آنجا را کاربری ورزشی یا خدماتی خواهد کرد. اما پس از مدتی به‌بهانه پول نداشتن، آن زمین را فروخته یا واحدهای مسکونی ساخته و درحقیقت چیزی که باید به اموال عمومی تبدیل می‌کرده را فروخته است.»

مسئله دیگری که ساکنان شهرک آپادانا به آن معترضند، دو مدرسه‌ای است که در سال‌های اخیر در شهرک ساخته شده است: «یک مدرسه شاهد و یک مدرسه نمونه‌مردمی در شهرک ساختند و دانش‌آموزان‌شان از بیرون وارد شهرک می‌شوند.»

پس از ساخت این مدارس، علاوه بر اینکه رفت‌وآمد آنها در ساعت‌های صبح و ظهر باعث ایجاد ترافیک در شهرک شده است، این امکانات را در اختیار دانش‌آموزانی قرار داده که ساکن شهرک آپادانا نیستند: «دانش‌آموزان خود شهرک، برای تحصیل به مدرسه‌های شهرک اکباتان می‌روند. دانش‌آموزانی که در شهرک ساکن نیستند، از امکاناتی استفاده می‌کنند که هزینه‌های آن را ساکنان شهرک آپادانا پرداخت می‌کنند.»

یکی از مادرانی که فرزندش را برای تحصیل به شهرک اکباتان می‌فرستد درباره این موضوع به «هم‌میهن» می‌گوید: «فرزندم که برای تحصیل به اکباتان می‌رود، یا باید پیاده برود یا اگر برای او سرویس بگیریم، باید کاملاً از محوطه شهرک خارج شود، به خیابان آزادی برود و وارد اکباتان شود. اینجا یک شهرک بسته است و راه ندارد.» او از ترافیک ایجادشده به‌دلیل ساخت مدارس جدید در شهرک گلایه می‌کند: «ما کسی را داشتیم که دچار ایست‌قلبی شد، آمبولانس و خانواده‌اش در ترافیک مدرسه گیر کردند و خانواده‌اش اضطراب بسیاری را متحمل شدند.»  غیر از این دو مدرسه، پنج مدرسه دیگر در شهرک وجود دارد که در نقشه‌های اولیه جانمایی و پیش‌بینی شده بودند. 

یکی‌دیگر از اهالی از تخلف‌هایی که در محوطه مسجد الزهرای شهرک آپادانا شده است، خبر می‌دهد: «آنها گفتند که می‌خواهیم در حیاط مسجد، سالن ترحیم کوچکی بسازیم که مراسم‌ محلی در آن گرفته شود. اما ناگهان ما با ساختمانی سه‌طبقه مواجه شدیم که بعدتر فهمیدیم طبقه آخر آن قرار است خانه امام‌جماعت مسجد باشد.» پس از پیگیری ساکنان درباره این ساختمان جدید مسجد، به آنها گفتند مجوز از کلانتری گرفته شده و بعدتر هم اعضای شورای مرکزی به آنها اعلام کردند که از کلانتری با آنها تماس گرفتند و گفتند؛ «دنبال این قضیه را نگیرید که خطرناک است.»

اما اهالی این حرف‌ها را باور نمی‌کنند:‌ «این امر محالی به‌نظر می‌رسد اما مردم را می‌ترساند. حالا هم برای استخر برنامه دارند که آن را پُر و تبدیل به پارک بازی یا آمفی‌تئاتر کنند. میان سرای محله، استخر و مسجد، یک میدانگاه وجود دارد که می‌خواهند به‌مرور آن را ببلعند و این محوطه را به هم متصل کنند. درحالی‌که تمام هزینه‌های آنها را مردم می‌دهند و عایدی برایشان ندارد.» اهالی شهرک آپادانا از سروصداهای زیادی که به‌دلیل ترددهای افراد غیرساکن در شهرک ایجادشده، گلایه می‌کنند: «سروصدا و مزاحمت برای بلوک‌ها ایجادشده و هرچه تردد خارج از شهرک بیشتر شود، این مسئله شدیدتر خواهد شد.» آنها می‌گویند، در ساخت سازه جدید کنار مسجد، نه‌تنها اصول مهندسی رعایت نشده که پیاده‌رو را هم تصرف کردند. 

یکی‌دیگر از اهالی می‌گوید، سال‌ها پیش هم شهرداری می‌خواسته از خیابان‌های شهرک به‌عنوان معبر عمومی استفاده کند: «شهرداری می‌خواست از زمین‌های شهرک برای خیابان‌کشی استفاده کند. اما با او مخالفت شد و این جمع حداقل منفعت‌اش این است که شهرداری متوجه می‌شود دست‌درازی به اینجا، هزینه دارد و آسان نیست.» آنها معتقدند، شهرداری برای انجام هر کاری در شهرک، باید موافقت دو هزار و ۹۰۰ واحد مسکونی را داشته باشد: «سرای محله باید از آنجا برود که پراکندگی باشد و نزدیک به مسجد نباشد. ۱۴ سال است سرای محله در آنجا مستقر شده و هیچ عایدی برای شهرک نداشته است. سرای محله باید در رینگ اصلی شهرک جانمایی شود و در ازایش نگهداری، آبیاری فضای سبز و برق مشاعات را به شهرک بدهد.» 

ساخت‌وساز از سال ۸۴

به روایت ساکنان قدیمی شهرک، سال ۸۴ هم شهرداری یک‌بار دیگر بخشی از زمین‌های متعلق به شهرک را از آنها گرفته و در آنها ساخت‌وساز کرده است: «تا سال ۸۴ یک مخزن فاضلاب در شهرک وجود داشت که برای آبیاری فضای سبز استفاده می‌شد اما بعد از آنکه فاضلاب شهری راه افتاد شهرداری با بانک مسکن و اداره ثبت، ۶ هزارمتر زمین متعلق به شهرک را آپارتمان‌سازی کردند. آنها با اسلحه ایستادند، نگذاشتند کسی جلو بیاید و ساختمان‌ها را ساختند. آنها با زور و تهدید، مردم را از محدوده ساخت‌وساز دور می‌کردند.» به گفته اهالی یکی از آن ساختمان‌ها هنوز سند ندارد: «بقیه را سند زدند و به فروش رساندند.» آنها بر این باورند که چون شهرک آپادانا یک محیط بسته است، تخلفاتی که در آن می‌شود به‌چشم کسی نمی‌آید. 

آنها از برگزاری کلاس‌هایی در پایگاه شهرک خبر می‌دهند و می‌گویند: «یک پایگاه بسیج در شهرک وجود دارد که کلاس برگزار می‌کند و از آب و برق رایگان استفاده می‌کند که عملاً هزینه آن را ساکنان در شارژ ماهانه پرداخت می‌کنند. اما این کلاس‌ها هم عایدی برای شهرک ندارد.» ساکنان معتقدند، ارگان‌های دولتی خارج از شهرک «ذره‌ذره و زیرپوستی» پیش‌روی می‌کنند. 

صادق کاشانی، حقوقدان در گفت‌وگو با «هم‌میهن» درباره مداخله نهادهایی مانند شهرداری در این شهرک‌ها می‌گوید: «سازنده شهرک اگر کل زمین‌ها را خریده باشد، شهرداری نمی‌تواند در زمین‌های مشاعات آنها مداخله‌ای بکند. اما اگر ساختمان‌ها شهرک اختصاصی نباشد و معابر شهری محسوب شود، شهرداری می‌تواند در شهرک وارد شود. اما به‌نظر می‌رسد درباره شهرک آپادانا، نوع اول صادق است که یک شهرک اختصاصی است.» او از شهرک هرمزان به‌عنوان نمونه دیگری از این شهرک‌ها که ساکنانش با شهرداری درگیر شدند، یاد می‌کند و می‌گوید: «در شهرک هرمزان هم چندسال پیش این مسئله مطرح شد که در مشاعات شهرک، برج‌سازی کردند. آنها می‌گفتند، در اسناد مالکان حرفی از مشاعات نبوده و به‌همین‌دلیل هم در آنها ساخت‌وساز شده بود.» 

در دهه ۸۰ یک شرکت عمرانی به‌نام «عمران تکلار» که بعدها مشخص شد بخش عمده‌ای از سهام آن متعلق به وزارت راه ‌و شهرسازی بوده، شروع به ساخت‌وساز سه برج جدید در محوطه شهرک هرمزان کرد و تعداد برج‌های این شهرک از ۱۷ به ۲۰ رسید. براساس پروانه مصوب، این شرکت تنها مجاز به ساخت ۱۳ برج ۱۴ طبقه و چهار برج ۱۸ طبقه (مجموعاً ۱۷ برج) بود، اما بعدها اقدام به ساخت سه برج اضافه، بدون هیچ‌گونه پروانه‌ ساخت ازسوی شهرداری کرده بود. هزار و ۲۰۰ خانواده مجتمع مسکونی هرمزان، بارها اعتراض خود را با شیوه‌های مختلف در رابطه با ساخت این برج غیرقانونی اعلام کردند.

اما نتیجه‌ای در پی نداشت. کاشانی درباره چنین ساخت‌وسازهایی در شهرک‌های خصوصی می‌گوید: «شهرک امید و هرمزان که پیش از انقلاب ساخته شدند به روی عموم باز نیستند و شهرک آپادانا هم به‌همین‌شکل است. اگر شهرداری می‌تواند داخل شهرک برود و به‌نام سرای محله فعالیت کند، اجازه ورود را مدیران شهرک به آنها داده‌اند.»

این همان موضوعی است که مالکان معترض هم می‌گویند: «براساس اساسنامه کار آنها اداره امور شهرک است و باید کارهای جاری و عادی را انجام دهند و واگذاری ملک جز با رضایت صددرصدی مالکان امکان‌پذیر نیست. این درحالی‌است که چنین رضایت‌نامه‌ای از مالکان دریافت نشده است. یک‌نفر که مدیرساختمانی می‌شود، نمی‌تواند حیاط مجتمع را به دیگری واگذار کند.» یکی‌دیگر از ساکنان قدیمی شهرک می‌گوید: «دو سال است که ما می‌گوییم شما که خودتان را قیم ما می‌دانید، به ما پاسخ دهید اما هیچ جوابی نمی‌دهند.» 

«ح»، جزو اولین کسانی است که در شهرک آپادانا ساکن شده است. او از شیوه مدیریت شهرک انتقاد می‌کند و به «هم‌میهن» می‌گوید: «سال ۹۰ ما تجمعی داشتیم و درخواست تجمیع مدیریت کردیم. حرف ما این بود که به‌جای ۶ هیئت‌مدیره و یک شورای مرکزی، یک هیئت‌مدیره هفت‌نفره حقوق‌بگیر باشند که بتوانیم آنها را بازخواست کنیم. درحال‌حاضر ‌غیر از مدیرعامل و منشی، دیگران حقوق نمی‌گیرند و وقتی هم بازخواست می‌شوند، می‌گویند ما فی‌سبیل‌الله کار کردیم و از حق زن و بچه خودمان زدیم و اینجا آمدیم.»

روشنایی معابر، فضای سبز و آسفالت شهرک درحال‌حاضر از شارژ ساکنان پرداخت می‌شود: «هر واحد بین دو میلیون تا دو میلیون و ۵۰۰ هزار تومان شارژ پرداخت می‌کند. نگهبانی شهرک گوش به فرمان هیئت‌مدیره مرکزی است و به‌همین‌دلیل ما همیشه بعد از هر اتفاقی خبردار می‌شویم و به‌عنوان مثا، ناگهان لودر شهرداری را در شهرک می‌بینیم. به‌همین‌دلیل هم شب‌ها کشیک می‌دهیم که کامیون خاک نیاید و اگر آمد، بتوانیم زنجیره انسانی تشکیل دهیم.» ش