مهاجم تراکتور برابر پرسپولیس جهانی شد

ورزش سه نوشت: امیرحسین حسین زاده یک روز پرماجرا را در ورزشگاه یادگار امام پشت سر گذاشت. بازیکنی که به مرور تبدیل به یکی از مهمترین مهره‌های تیم دراگان اسکوچیچ شده و روز گذشته هم مثل بازی‌های قبلی بازیکنی بی‌جانشین و غیرقابل تعویض برای دراگان بود.

نکته مهم درباره حسین زاده، علاوه بر تکنیک، گلزنی و توانایی گریز به قلب دفاع حریف، توانایی مفرط او در دوندگی و خرج کردن انرژی برای تیم است. چیزی که در بازی ۱۲۰ دقیقه‌ای تراکتور حتی با وجود یک یار کمتر در ۱۵ دقیقه آخر بازی، کاملا ملموس به نظر می‌رسید.

دانیال در حالی یکی از بهترین‌های تراکتور بود که به گفته اسکوچیچ با وجود تب و لرز و سرماخوردگی در این بازی نهایت تلاش خود را به کار گرفت.

در واقع آنچه باعث شد تراکتوری‌ها با وجود یک یار کمتر عقب ننشینند و همچنان روی دروازه پرسپولیس خطرناک باشند، همین در اختیار داشتن مهره‌ای مثل حسین‌زاده بود که در نیمه دوم وقت اضافه در موقعیتی که با دریبل زدن مدافعان پرسپولیس برای خود ایجاد کرد، می‌توانست حتی گل دوم تیمش را هم به ثمر برساند، اما بعد از چندبار این پا و آن پا کردن و در شرایطی که به نظر می‌رسید عضلات پایش گرفته بود، موفق نشده بود ضربه آخر را به دروازه پیام نیازمند شلیک کند. البته تفاوت آمار حسین‌زاده با اغلب فوتبالیست‌های ایرانی این است که او در زوم‌های بالا این آمار دوندگی را ثبت می‌کند تا بدل به یکی از موثرترین فوتبالیست‌های فعلی ایران شود.

بد نیست آمار دوندگی حسین زاده که به صورت اختصاصی در اختیار ما گذاشته شده را با هم مرور کنیم:

به گفته حمیدرضا جودکی بدنساز تراکتور، امیرحسین حسین زاده در بازی دیروز بیش از ۱۷.۲۰۰ کیلومتر دوندگی را ثبت کرده که یک رکورد استثنایی و خارق العاده محسوب می‌شود. به گفته او، اودیل خامروبکوف هافبک ازبک، تیبور هلیلوویچ هافبک اهل کرواسی و دانیال اسماعیلی‌فر مدافع راست تراکتور هم آمار بالایی از دوندگی را ثبت کرده‌اند.

جودکی می‌گوید خامروبکوف ۱۶.۹۰۰ کیلومتر و هلیلوویچ و دانیال بالای ۱۵ کیلومتر دوندگی ثبت کردند. در حالی که هلیلوویچ تا دقیقه ۱۲۰ در بازی نبود و همچنین دانیال هم با بیماری در زمین حاضر شده بود، اما آمار دوندگی بسیار بالایی را از خودش به جای گذاشت.

هافبک ملی‌پوش ازبک با دوندگی بی‌امانش سهم بسزایی در برد دراماتیک مقابل پرسپولیس برای خود دست و پا کرد.

حسین زاده در مسابقه دیروز، دوبار تا یک قدمی گلزنی پیش رفت. یکبار زمانی که روی یک ضربه کرنر قصد داشت با حالتی شبیه به قیچی، دروازه نیازمند را باز کند که ضربه‌اش از بغل تیرک دروازه بیرون رفت. او در مرتبه دوم روی همان دروازه این بار از تیرک مقابل با یک ضربه چیپ توپ را از بالای سر نیازمند رد کرد، اما توپ غلط‌زنان از کنار پایه به اوت رفت تا دومین فرصت عالی گلزنی او نیز هدر برود.

سومین تلاش امیرحسین هم در ضربات پنالتی اتفاق افتاد، اما ضربه پنالتی او که بر خلاف جهت حرکت پیام نیازمند زده شد، این بار چند اینچ این‌طرف‌تر به تیرک دروازه خورد تا او در آستانه یک ناکامی بزرگ قرار بگیرد.

تاثیر حضور هلیلوویچ، ستاره اهل زاگرب، بعد از اخراج محمد نادری بیشتر دیده شد؛ جایی که او میل به هجوم را حفظ می‌کرد و پرسپولیسی‌ها را به عقب می‌راند.

با این حال، وقتی با درخشش بیرانوند، پنالتی‌ها یک دور چرخید، حسین زاده آخرین پنالتی تیمش را وارد دروازه پرسپولیس کرد و اقدام به شادی گلی مضاعف پس از این پنالتی کرد، چون این گل ارزش زیادی برایش داشت.

در نهایت بعد از این ضربه، بیرانوند پنالتی کنعانی را مهار کرد تا بازی به پایان برسد و حسین‌زاده در میان بازیکنان در حالی که اشکی هم روی صورتش بود، در جشن هم‌تیمی‌ها حاضر شود و صعود بزرگ تیمش را جشن بگیرد.

جودکی می‌گوید: حدنصابی که امیرحسین از خودش به جای گذاشته در حد یک رکورد جهانی است و اینکه او با وجود این همه دوندگی، دوبار هم پشت پنالتی ایستاد به‌جز کیفیت، تعهد بالای او را نشان. می‌دهد. من شخصاً به عنوان مربی افتخار میکنم که با بازیکنانی با این ویژگی‌ها کار می‌کنم. بازیکنانی که در کنار کادر فنی تفاوت را رقم زده‌اند.