آمریکا به ونزوئلا حمله می‌کند؟/ بررسی سناریوی درگیری و توان دفاعی کاراکاس

به گزارش اطلاعات نیوز، احتمال حمله مستقیم آمریکا به ونزوئلا همواره، کم اما پرهزینه بوده است. با این حال، افزایش حضور نظامی واشنگتن در کارائیب و گسترش عملیات‌های فشارساز، بررسی این سناریو را ضروری می‌کند. چنین حمله‌ای پیامدهای منطقه‌ای، اقتصادی و سیاسی سنگینی دارد و می‌تواند بازیگران جهانی را وارد میدان کند.

دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا نیز روز شنبه خواستار بسته شدن کامل حریم هوایی بر فراز و اطراف ونزوئلا شد.

در مقابل دولت ونزوئلا به اظهارات رئیس جمهوری آمریکا مبنی بر بسته شدن کامل حریم هوایی اطراف این کشور واکنش نشان داده و «تهدید استعماری» از سوی آمریکا را محکوم کرد.

ولادمیر پادرینو لوپز، وزیر دفاع ونزوئلا نیز در واکنش به اقدام غیر قانونی ترامپ برای بسته اعلام شدن حریم هوایی ونزوئلا، تأکید کرد: با عزت، مشروعیت و با تکیه بر قدرت اخلاقی مردم‌مان که هرگز اجازه نخواهند داد به شرفشان خدشه وارد شود، پاسخ خواهیم داد و از حاکمیت خود به هر قیمت دفاع می‌کنیم.

ژئوپلیتیک بحران: چرا آمریکا ممکن است به ونزوئلا حمله کند؟

دلایل احتمالی شامل فشار برای تغییر موازنه قدرت، کنترل منابع یا بهانه‌های امنیتی است. هر اقدام نظامی در این سطح، نظم منطقه‌ای را برهم می‌زند و واکنش همسایگان و قدرت‌های جهانی را در پی دارد. ونزوئلا در این شرایط باید بازیگری فعال در عرصه سیاسی باشد تا هزینه تهاجم را برای مهاجم چندبرابر کند.

استراتژی‌های محتمل آمریکا برای حمله به ونزوئلا

آمریکا پیش از هر درگیری گسترده، از سه ابزار اصلی استفاده می‌کند: فشار دریایی و محدودسازی خطوط حیاتی ونزوئلا، حملات محدود و دقیق هوایی برای تضعیف مراکز فرماندهی و عملیات سایبری–اطلاعاتی برای ایجاد آشفتگی. این اقدامات مرحله‌به‌مرحله طراحی می‌شود تا واشنگتن هزینه‌های سیاسی را کنترل کند.

توان نظامی ونزوئلا چطور است؟

به نظر می‌رسد ونزوئلا از نظر نیروی انسانی، ساختار دفاعی قابل توجهی دارد، اما با چالش‌هایی مانند فرسودگی بخشی از تجهیزات، مشکلات تعمیر و تأمین قطعات روبه‌رو است. ناوگان هوایی و دریایی نیازمند نوسازی است، اما ظرفیت همکاری با شرکای خارجی وجود دارد. قدرت واقعی کشور در ترکیب توان نظامی با پشتیبانی مردمی و سیاسی است.

راهبرد مقاومت هوشمند

برای جلوگیری از شوک و غافلگیری، سه محور حیاتی است:

• دیپلماسی فعال برای کسب حمایت منطقه‌ای و جهانی؛
• تقویت اطلاعات و هشدار زودهنگام برای رصد تحرکات دریایی و هوایی؛
• تاب‌آوری داخلی از طریق حفاظت از زیرساخت‌ها، امنیت سایبری، توزیع مراکز حیاتی و تقویت مقاومت مردمی.

همچنین ونزوئلا باید از همکاری‌های نظامی و فنی بهره ببرد، بدون آنکه به وابستگی سیاسی تن دهد.

بازدارندگی هوشمند، نه تقابل پرهزینه

در برابر فشارهای واشنگتن، قدرت ونزوئلا در ترکیب عقلانی «بازدارندگی دفاعی، مقاومت ملی و دیپلماسی چندجانبه» است. این ترکیب می‌تواند احتمال حمله را کاهش دهد و در صورت بروز بحران، هزینه را برای مهاجم به سطحی برساند که ادامه درگیری به‌صرفه نباشد.