۱۲ روزی که جهان را تکان داد
به گزارش اطلاعات نیوز، رژیم صهیونیستی سال‌هاست خود را «ابرقدرت نظامی غرب آسیا» معرفی می‌کند؛ اما پشت پرده این ادعا چیزی جز وابستگی کامل و نفس‌گیر به ایالات متحده نیست. واقعیتی که داده‌ها، اسناد و...
به گزارش اطلاعات نیوز، رژیم صهیونیستی سال‌هاست خود را «ابرقدرت نظامی غرب آسیا» معرفی می‌کند؛ اما پشت پرده این ادعا چیزی جز وابستگی کامل و نفس‌گیر به ایالات متحده نیست. واقعیتی که داده‌ها، اسناد و اعترافات رسمی غرب به‌روشنی آن را فریاد می‌زنند: اسرائیل بدون آمریکا حتی یک روز قادر به ادامه حیات نظامی نیست.
بر اساس گزارش جامع اندیشکده معتبر شورای روابط خارجی آمریکا (CFR)، این رژیم از بدو تأسیس تا سال ۲۰۲۵ بیش از ۳۰۰ میلیارد دلار کمک مالی–عمدتاً نظامی–از واشنگتن دریافت کرده است؛ رقمی که آن را به بزرگ‌ترین دریافت‌کننده کمک خارجی آمریکا در تاریخ بدل کرده است.
تنها در دوره همزمان با جنگ غزه، از ۲۰۲۳ تا ۲۰۲۵، آمریکا حداقل ۲۱.۷ میلیارد دلار کمک مستقیم نظامی در قالب تأمین مالی، توسعه سامانه‌های دفاعی و پرکردن ذخایر مهماتی به این رژیم تزریق کرده است. واشنگتن هر سال ۳.۸ میلیارد دلار بودجه رسمی برای ارتش صهیونیستی کنار گذاشته و نیم میلیارد آن فقط برای سامانه‌های پدافندی است.
صهیونیسمِ بی‌سلاح آمریکایی، ارتشی بی نفس است
گزارش CFR نشان می‌دهد بیش از ۹۰ درصد تسلیحات راهبردی اسرائیل از آمریکا تأمین می‌شود؛ از جنگنده‌های F-35 و موشک‌های هلفایر گرفته تا بمب‌های هدایت‌شونده، مهمات سنگین و حتی سلاح‌های سبک.
سامانه‌های دفاعی مانند گنبد آهنین، فلاخن داوود، آر و-۲ و آر و-۳ و پروژه «پرتو آهنین» نیز بدون فناوری و بودجه آمریکا عملاً وجود خارجی نداشتند. آمریکا تاکنون بیش از ۳ میلیارد دلار برای گنبد آهنین هزینه کرده و تولید آن را در خاک خود افزایش داده است.
این وابستگی به حدی است که تا پیش از جنگ غزه، کمک آمریکا ۲۰ درصد بودجه دفاعی اسرائیل را تشکیل می‌داد و اکنون از ۳۰ درصد نیز فراتر رفته است؛ بدون این تزریق حیات، رژیم صهیونیستی حتی توان حفظ مفهوم ساختگی «برتری نظامی کیفی» را ندارد؛ مفهومی که سال ۲۰۰۸ توسط کنگره آمریکا رسماً قانون شد.
حواله شدن «افسانه قدرت تل‌آویو» به انبارهای ارتش آمریکا
در فاصله اکتبر ۲۰۲۳ تا سپتامبر ۲۰۲۵، ایالات متحده ۹۰ هزار تن تجهیزات نظامی را با ۸۰۰ پرواز و ۱۴۰ کشتی به سرزمین‌های اشغالی ارسال کرده است؛ حجم تسلیحاتی که بیشتر به انتقال خون برای بیماری در حال احتضار شباهت دارد تا پشتیبانی از «قدرت برتر منطقه».
انبارهای تسلیحاتی آمریکا در فلسطین اشغالی نیز درهای خود را گشودند تا رژیم صهیونیستی حتی در استفاده از مهمات خوشه‌ای و راکت نیز محتاج واشنگتن نباشد.
اعترافی که حتی صهیونیست‌ها ناچار به بیانش شدند
روزنامه تایمز اسرائیل در اسفند ۱۴۰۳ نوشت:
«ارتش اسرائیل هرگز قوی‌ترین ارتش منطقه نمی‌شد اگر از سلاح‌های آمریکایی، بودجه کنگره و همکاری با شرکت‌های دفاعی آمریکا بی‌بهره بود.»
اعترافی روشن، آشکار و بدون پرده: ارتش رژیم صهیونیستی نه یک قدرت مستقل، که سایه‌ای دست‌ساز و وابسته به آمریکا است؛ ارتشی که ستون فقراتش با هر لرزش اراده واشنگتن می‌شکند.
نبرد ۱۲ روزه؛ جایی که وابستگی اسرائیل فرو ریخت و خودکفایی ایران درخشید
نبرد ۱۲ روزه علیه ایران نه‌تنها هیمنه پوشالی رژیم صهیونیستی را شکست، بلکه پرده از بزرگ‌ترین واقعیت راهبردی غرب آسیا برداشت: ایران مستقل و خودکفا در برابر اسرائیلی که بدون آمریکا حتی توان نفس کشیدن ندارد.
جنگی که اسرائیل با خیال ضربه راهبردی آغاز کرد، اما با بارانی از موشک‌های دقیق ایرانی که عمق سرزمین‌های اشغالی را هدف گرفت، قواعد نبرد را وارونه ساخت؛ آنجا که مهاجم، ناگهان به التماس‌کننده آتش‌بس بدل شد.
آمریکا؛ سپر انسانی اسرائیل در برابر ایران
بنیاد یهودی JINSA و رسانه‌های آمریکایی اعتراف کردند:
در این نبرد، بیش از ۷۰ درصد مأموریت دفاع هوایی اسرائیل را ارتش آمریکا انجام داد.
برای مقابله با موشک‌های ایران، آمریکا مجبور شد: بیش از ۱۵۰ موشک تاد شلیک کند، ۸۰ موشک SM-3 به‌کار گیرد و ۲۵ درصد کل ذخایر سامانه تاد جهان را صرف دفاع از اسرائیل کند.
این در حالی است که تولید سالانه این سامانه تنها ۱۲ موشک است و جایگزینی ذخایر، بین ۳ تا ۸ سال زمان نیاز دارد.
صهیونیست‌ها در این جنگ نه ارتش خود، بلکه ذخایر استراتژیک آمریکا را مصرف کردند؛ ارتشی که به‌جای استقلال، به ریه مصنوعی واشنگتن متصل است.
در سوی دیگر میدان؛ ایران خودکفا و دست‌پر
ایران برخلاف رژیم اشغالگر، سال‌هاست که مسیر بومی‌سازی و استقلال دفاعی را پیموده و امروز: بیش از ۹۰ درصد تجهیزات دفاعی تولید داخلی دارد، بزرگ‌ترین زرادخانه بالستیک منطقه را بومی ساخته از پهپاد تا رادار و موشک، به هیچ قدرت خارجی وابسته نیست.
این خودکفایی یعنی: هر موشکی که ایران شلیک می‌کند، بلافاصله جایگزین می‌شود؛ بدون منت، بدون نیاز، بدون آمریکا.
نمونه روشن آن، بازسازی مراکز راهبردی مثل پارچین و شاهرود و افزایش ظرفیت سوخت جامد موشک‌هاست؛ موضوعی که حتی رسانه‌های غربی چون CNN نیز با نگرانی آن را تأیید کرده‌اند.
فرجام نبرد؛ توازن به نفع تهران
نتیجه جنگ ۱۲ روزه روشن بود: وقتی موشک‌های دفاعی اسرائیل و آمریکا ته کشید و حجم اصابت‌ها بالا رفت، تل‌آویو و واشنگتن گریزی جز پذیرش آتش‌بس تحمیلی نداشتند.
پیام این نبرد برای جهان آشکار شد: ایران برای جنگ بلندمدت آماده است، اسرائیل نه. زیرا: ذخایر دفاعی ایران بومی و قابل‌احیاست و ذخایر اسرائیل وابسته، محدود و غیرقابل جایگزینی سریع است.
این جنگ نشان داد: وابستگی وجودی اسرائیل در برابر استقلال نظامی ایران، معادله آینده نبردهای منطقه را تعیین کرده است.
در هر جنگ فرسایشی احتمالی، ذخایر تل‌آویو فرو می‌ریزد، حمایت آمریکا به زمان و تولید محدود گره می‌خورد اما ایران، با تکیه بر صنعت بومی خود، میدان را ترک نخواهد کرد و این همان نقطه‌ای است که هیمنه پوشالی اسرائیل فرومی‌پاشد
و توازن قدرت، بی‌تردید به سود تهران خواهد بود.