یک آبادی الگویی برای مهاجرت معکوس؛ شهرنشینان به «عبدالله کورده» میآیند
اطلاعات نوشت: مهاجرت روستائیان به شهرها ،معضلی است که از سال ها قبل در کشورمان بروز و ظهور یافته و سبب مشکلاتی شده است ،اما در این میان روستانشینانی هم هستند که پس از تجربه تلخ زندگی در محیط شهری...
اطلاعات نوشت: مهاجرت روستائیان به شهرها ،معضلی است که از سال ها قبل در کشورمان بروز و ظهور یافته و سبب مشکلاتی شده است ،اما در این میان روستانشینانی هم هستند که پس از تجربه تلخ زندگی در محیط شهری مملو از آلودگی های زیست محیطی، روستانشینی را بر شهر نشینی ترجیح می دهند که از جمله آن ها می توان به روستای «عبدالله کورده»مهاباد از توابع آذربایجان غربی اشاره کرد ؛ مردمانی که توانسته اند فارغ از همه مصائب سکونت در شهر،فصل جدیدی از زندگی توام با خوشی و سرزندگی را در روستا رقم بزنند.
مردمانی مهربان، فرهنگی غنی و پربار، طبیعت بسیار زیبا با هوای پاک و زمینهایی که در دشت و دامنه کوهها، زیرکشت انواع محصولات کشاورزی رفتهاند و درختان و جنگلهایی که از سالیان بسیار دور به مردمان این روزهای روستا رسیدهاند.
زمانی که شهرهای ایران یکی پس از دیگری توسعه یافتند پا به پای آن از امکانات زیرساختهایی مانند آب و برق و گاز و همچنین مراکز خدماتی و درمانی مجهز بهرهمند شدند، روند مهاجرت روستائیان محروم به شهرها رفته رفته افزایش یافت و در نهایت به مرز هشدار رسید که با وقوع انقلاب اسلامی و تأسیس جهاد کشاورزی و بسیج مردمی اگر چه روستاهای کشور رنگ و روی تازهای گرفتند. اما با توسعه دلخواه آنها، راه درازی در پیش بود که خوشبختانه این راه به اندازه قابل قبولی پیموده شده و فاصله شهرها و روستاها از نظر برخورداری از امکانات رفاهی، نسبت به گذشته مراتب کمتر شده است،تا جایی که بسیاری از سرمایهگذاران و کارآفرینان کشور، راهی روستاها شدهاند و بذر شکوفایی اقتصادی و امید را در دل هموطنان عزیز روستاییمان کاشتهاند.
مهاجرت معکوس به یک روستا در آذربایجان غربی
توجه روزافزون دولت و بخش خصوصی در موارد بسیاری موجب مهاجرت معکوس شماری از هموطنانمان از شهرها به روستاها شده که دستاورد آن عمران و آبادی روستاها و درآمدزایی و رضایت روستائیان بوده است تا آنجا که در مواردی روستاهایی که مهاجر فرصت بودهاند، امروز مهاجر پذیر شدهاند. به عنوان نمونه میتوان از روستای «عبدالله کورده» واقع در مسیر سردشت ـ مهاباد و در ۱۵ کیلومتری این شهر در آذربایجان غربی نام برد که نه فقط هیچ خانوادهای از روستا مهاجرت نکرده، بلکه شماری از صنعتگران و کسبه شهرهای اطراف هم در حاشیه این روستا سکونت گزیدهاند که تعداد آنان هر سال افزایش مییابد.
در روستای «عبدالله کورده» علاوه بر خانه بهداشت روستایی، مرکز جامع سلامت، پایگاه فوریتهای پزشکی جادهای، پاسگاه انتظامی و قضایی مرکز ترویج کشاورزی هم فعال است که زمینهای آنها از سوی وارثان مرحوم «عبدالله کورده» در روستایی به همین نام اهداء شده است.
رودخانه بالادست روستا احیا شده است و در چندصدمتری آن جریان دارد. خانهها و مغازهها در ۲ طرف جاده اصلی گسترده شده اند و کارگاههای تعمیر ادوات کشاورزی، نجاری فروشگاههای مواد غذایی و قهوهخانه سنتی همچنان فعالاند.
گفتگو با اهالی روستا
سید رحیم آهمند، یکی از قدیمیترین اهالی روستای «عبدالله کورده« است که در اوایل دهه ۶۰ با راهاندازی یک آسیاب نخستین سنگ بنای صنعت در روستا را گذاشت و مسیر توسعه را پیمود.
«سید رحیم» به ایرنا میگوید: سال ۱۳۶۱ ساخت آسیاب در روستا را در زمینی به مساحت ۲ هزار مترمربع کشاورزی آغاز کردم و کمکم افراد خانوادهام را هم به اینجا آوردم که در آن سالها اهالی روستاهای اطراف، گندمهایشان را برای تبدیل به آرد به آسیاب من میآوردند.
مرد سالمندی که ۳۰ سال پیش مغازهای در روستای «عبدالله کورده» دایر کرده است، از اینکه کالاهای مورد نیاز اهالی و گردشگران را تأمین میکند و درآمد خوبی هم دارد، راضی به نظر میرسد
در گوشه دیگری از روستا، پدر و پسر جوشکار به ساخت در و پنجرههای فلزی برای کمک به توسعه و آبادانی روستا مشغولند، آنان پیشتر مدتی در شهر مغازه داشتند، اما با توجه به نیاز منطقه، کارگاه خود را به روستای «عبدالله کورده» منتقل کردند و حالا قصد دارند که برای همیشه به همراه خانواده از مهاباد به این روستا نقل مکان کنند.
سوران ساکار، استاد مکانیکی است که با توجه به ارزانی کرایه مغازه و فرصت بهتر برای کار، از ۲۰ سال قبل در روستای «عبدالله کورده» سکونت گزیده است و کار میکند.
مدرسه خیرساز با یک معلم و ۱۰ دانشآموز
در روستای «عبدالله کورده» مدرسه ۲ کلاسهای بایک معلم و ۱۰ دانشآموز هم وجود دارد که نشاندهنده آموزش و پرورش در توسعه اجتماعی و فرهنگی و تلاش اهالی روستا برای ایجاد زیرساختهای مورد نیاز برای زندگی است.
در بالادست روستا و در دامنه رودخانه، زمین ورزشی در حال ساخت است که اقدام برای نصب چمن مصنوعی در آن، امکان تازهای برای اهالی و به ویژه جوانان روستا را نوید میدهد و ضمن غنیسازی اوقات فراغت آنان، میتواند برای برگزاری مسابقههای محلی فوتبال هم مورد استفاده قرار گیرد.
روستای «عبدالله کورده» مانند بسیاری از روستاهای مهاباد توسط دهیار اداره میشود و جدولکشی و آسفالت معابر تشویق روستائیان به مقاومسازی خانههایشان، برنامهریزی برای جمعآوری روزانه زباله و تلاش برای ساخت زمین چمن مصنوعی، از اقدامهای «جمال آهمند» دهیار جوان و پرتلاش روستا است.
او به ایرنا میگوید: برای فراهم آمدن امکانات ساخت و سازهای جدید، به ویژه برای جوانان ۳ هکتار زمین به محدوده روستای «عبدالله کورده» اضافه شده است.
آهمند درباره مهاجرپذیری روستا توضیح میدهد، در دهه ۶۰ فقط یک خانوار در این روستا سکونت داشت، اما اکنون شمار آنان به ۴۰ خانوار با حدود ۱۲۰ نفر جمعیت رسیده است، که از
۹۰درصدشان تحت پوشش بیمه اجتماعی روستائیان و عشایر قرار دارند و چند نفر هم بازنشته شدهاند.
هیچکس در روستا بیکار نیست
دهیار «عبدالله کورده» به نکته جالب دیگری اشاره میکند و میگوید: در این روستا هیچکس بیکار نیست و حتی زنان روستا علاوه بر کشاورزی، در فعالیتهای خدماتی و صنایعدستی، مانند مردان کفش آفرینند.
روستای «عبدالله کورده» هر چند از نظر جمعیت و سرانه تولید کشاورزی و دامی چندان ساخته شده نیست، اما توانسته است با جذب افراد جویای کار و توسعه کسب و کارهای صنعتی و خدماتی، نمونهای موفق از مهاجرت معکوس در منطقه باشد.
در گستره شهرستان مهاباد با جمعیتی حدود ۲۸۰ هزار نفر و ۱۹۷ روستا در ۲ بخش مرکزی و خلیفان، «عبدالله کورده» نمادی از پویایی اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی است، روستایی که نشان میدهد حتی یک آبادی کوچک میتواند با مدیریت مناسب، همبستگی اجتماعی و فعالیتهای اقتصادی، به الگویی موفق و الهامبخش برای دیگر مناطق روستایی ایران بدل شود.