چرا صحبت از مذاکره در شرایط کنونی سایه جنگ را بر سر کشور نگه می‌دارد؟

محمدعلی شفیعی در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا اظهار کرد: درباره موضوع مذاکرات، پیش‌تر مقام معظم رهبری تأکید کرده بودند که این روند باید عاقلانه، شرافتمندانه و هوشمندانه پیش برود. دولت نیز بر انجام مذاکرات اصرار داشت و در نهایت با اجازه رهبری، این مسیر دنبال شد.

وی افزود: البته باید توجه داشت که اجازه دادن با راضی بودن تفاوت دارد. رهبر انقلاب در میانه مذاکرات به‌صراحت اعلام کردند که نسبت به نتیجه این روند خوش‌بین نیستند؛ اما چون دولت تصمیم خود را برای مذاکره گرفته بود، ایشان مانعی ایجاد نکردند، هرچند نگاه مثبتی نیز نداشتند.

این کارشناس مسائل آمریکا تصریح کرد: امروز، با توجه به درگیری‌های نظامی ایران و رژیم صهیونیستی، روشن شده است که آنچه ترامپ به‌عنوان برگ برنده تصور می‌کرد، دیگر بی‌اعتبار است. او تهدید کرده بود که حتی با غنی‌سازی بالاتر از صفر درصد به ایران حمله خواهد کرد، اما چنین اتفاقی رخ نداد و ایران نیز توانمندی‌های خود را به رخ کشید.

شفیعی خاطرنشان کرد: برخی گزارش‌ها حاکی است که ایران می‌تواند در مدت دو تا شش ماه سطح غنی‌سازی خود را به حالت پیشین بازگرداند و زیرساخت هسته‌ای آسیب جدی ندیده است. در شرایطی که ترامپ فضای جنگی را شکل داده بود، دیگر جایی برای مذاکره باقی نمی‌ماند. مذاکرات پیشین نیز با هدف حفظ صنعت هسته‌ای از طریق دیپلماسی و دستیابی به توافق دوطرفه انجام شد؛ اما چون بی‌نتیجه ماند، ادامه آن منطقی نیست.

وی ادامه داد: وقتی پس از ایجاد فضای جنگی دوباره از مذاکره سخن می‌گوئیم، در واقع سیگنال ضعف ارسال می‌کنیم. اگر قرار بر مذاکره باشد، باید پیش‌شرط‌هایی روشن تعیین و سپس از آمریکا خواسته شود که آن‌ها را بپذیرد. برای مثال، توقف مکانیزم اسنپ‌بک می‌تواند یکی از این شروط باشد. اگر چنین تعهداتی عملی شد، آن‌گاه می‌توان درباره ادامه مذاکرات صحبت کرد.

این تحلیل‌گر مسائل بین‌الملل تأکید کرد: یکی از محورهای اصلی، لغو تحریم‌های اقتصادی است. ترامپ ادعا کرده بود که ایران می‌تواند نفت بفروشد، اما این موضوع تنها زمانی معنا دارد که امکان بازگشت پول حاصل از فروش نیز فراهم باشد. ایران می‌تواند از این موقعیت استفاده کند و بگوید: «شما در حمله به ایران ناکام ماندید؛ اکنون پیش‌شرط‌های ما را بپذیرید تا ما هم سطح غنی‌سازی را کاهش دهیم.»

شفیعی اضافه کرد: اینکه صرفاً گفته شود «بیایید مذاکره کنیم» نه‌تنها بی‌معناست، بلکه پیام ضعف مخابره می‌کند و سایه جنگ را بر سر کشور نگه می‌دارد.

وی افزود: در روابط بین‌الملل، هیچ تضمین قطعی‌ای وجود ندارد. هر کس چنین ادعایی کند، ساده‌لوحی کرده است. تنها تضمین واقعی، قدرت است. اگر حمله‌ای رخ دهد، این وظیفه نیروهای مسلح است که با پاسخی قاطع بازدارندگی ایجاد کنند؛ همین قدرت، تضمین واقعی است.

در پایان، شفیعی خاطرنشان کرد: به باور من، همان دکترینی که علیه ضاحیه و لبنان به‌کار گرفته شد، ممکن است علیه ایران نیز اجرایی شود. اگر دشمنان احساس کنند که پدافند و صنعت هسته‌ای ما در حال پیشرفت است، بار دیگر برای حمله برنامه‌ریزی خواهند کرد. ازاین‌رو باید بازدارندگی فعال ایجاد کرد؛ چرا که در دیپلماسی، هیچ تضمینی وجود ندارد و آمریکا بارها نشان داده که حتی در برابر امتیازهایی که می‌گیرد، تعهدی به اجرا ندارد.

و لبنان به‌کار گرفته شد، ممکن است علیه ایران هم استفاده شود. اگر دشمنان احساس کنند پدافند و صنعت هسته‌ای ما در حال پیشرفت است، دوباره برای حمله برنامه‌ریزی خواهند کرد. بنابراین باید بازدارندگی ایجاد کرد، چرا که از نظر دیپلماتیک هیچ تضمینی وجود ندارد و آمریکا بارها نشان داده که حتی در قبال امتیازهایی که گرفته، هیچ اقدامی نمی‌کند.