چرا ایران در اجلاس شرم‌الشیخ شرکت نکرد؟
سید رضا صدرالحسینی در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا اظهار کرد: یکی از مسائل مهمی که در حال حاضر می‌توان آن را به‌عنوان پیروزی مقاومت و مقاومت فلسطین دانست، اتفاقی است که در شرم‌الشیخ مصر در حال رخ‌نمایی...
سید رضا صدرالحسینی در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا اظهار کرد: یکی از مسائل مهمی که در حال حاضر می‌توان آن را به‌عنوان پیروزی مقاومت و مقاومت فلسطین دانست، اتفاقی است که در شرم‌الشیخ مصر در حال رخ‌نمایی است. یعنی آنچه که رژیم صهیونیستی و مقامات ارشد آن در طی ۲۲ ماه شعارش را می‌دادند، امروز برعکس شده و آنچه که حماس می‌خواست، به وجود آمده، نه آنچه که آن‌ها می‌خواستند. در واقع رژیم صهیونیستی به دنبال حذف کامل حماس، گرفتن سلاح از حماس، از بین بردن تونل‌های زیرزمینی در غزه و همچنین آزادسازی اسرا بدون پرداخت هزینه و مابه‌ازای آن بود.
وی افزود: اما در حال حاضر مشاهده می‌کنیم که اتفاقی که در مرحله اول هم افتاد، آزادی حدود ۲۰۰۰ نفر از زندانیانی است که در سیاه‌چال‌های رژیم صهیونیستی زندانی بودند، در مقابل ۲۰ نفر از اسرای رژیم صهیونیستی. در واقع تعداد کثیری از یحیی سنوار و محمد ضیف تا فرماندهانی که در طول دو سال گذشته به شهادت رسیدند، امروز از زندان‌ها آزاد و به مقاومت پیوستند. در این ارتباط، آمریکایی‌ها علاقمند بودند تعدادی از کشورهای منطقه و غیر آن را در این اجلاس دعوت کنند تا بتوانند آنچه که مایل هستند را در قالب طرح آبراهام مطرح کرده و تأییدیه آن را از نمایندگان کشورها دریافت کنند.
کارشناس مسائل خاورمیانه تصریح کرد: با توجه به دعوتی که از جمهوری اسلامی صورت گرفت، جمهوری اسلامی بر اساس سه اصل اساسی سیاست خارجی یعنی «عزت، حکمت و مصلحت» در این اجلاس شرکت نکرد. در واقع این تصمیم مبتنی بر اصول سیاست خارجی جمهوری اسلامی و در راستای حفظ منافع ملی و منطقه‌ای بود. می‌توان گفت با عدم حضور جمهوری اسلامی ایران، موضوعی به نام تأیید ضمنی طرح‌هایی که در این اجلاس مطرح می‌شد، رد شد.
وی ادامه داد: دومین مسئله این بود که مشارکت در این اجلاس به منزله مذاکره با حامیان و عاملان جنایات مستمر و گسترده در غزه بود. همان‌طور که اشاره شد، ایالات متحده و رژیم صهیونیستی با سابقه طولانی ارتکاب جنایات گوناگون سعی داشتند نمایندگان کشورها را در خصوص موضوع صلح در کنار خود داشته باشند، که این به نوعی تأیید آن جنایت‌ها محسوب می‌شد. جمهوری اسلامی در این رابطه هیچ‌گونه مشروعیت‌بخشی به این اقدام نداشت.
او افزود: سومین نکته‌ای که باید به آن توجه کرد، تجربه‌ای است که جمهوری اسلامی از بدعهدی‌های مکرر آمریکا و رژیم صهیونیستی در مذاکرات و توافقات بین‌المللی دارد. بنابراین جمهوری اسلامی علاقمند نبود در اجلاسی شرکت کند که احتمال نقض تعهدات در آن وجود داشته باشد. این سابقه منفی کاملاً در مقابل جمهوری اسلامی بود و به همین دلیل حاضر نبود در یک فرایند نمایشی و فاقد اعتبار حضور داشته باشد.
صدرالحسینی تأکید کرد: چهارمین مسئله این بود که اجلاس شرم‌الشیخ به جای تمرکز بر حل ریشه‌ای بحران‌های منطقه‌ای و فلسطین، در حقیقت برای سفیدشویی آمریکا و رژیم صهیونیستی تعیین شده بود، و این با نگاه عمیق جمهوری اسلامی به مقاومت و آزادی کشورهای منطقه کاملاً مغایر بود.
وی در پایان خاطرنشان کرد: بر این اساس به نظر می‌رسد عدم حضور جمهوری اسلامی در این اجلاس با منافع ملی و امنیت ملی کشور کاملاً سازگار بود و در این زمینه یک تصمیم بسیار هوشمندانه و شرافتمندانه اتخاذ شد. این نکته حائز اهمیت است که در مقابل برخی اظهار نظرها که می‌گویند جمهوری اسلامی به این شکل به انزوای خود کمک کرد یا در تحولات منطقه‌ای و فلسطین شرکت نکرد، باید گفت هماهنگی و تعامل قابل توجهی بین جمهوری اسلامی ایران و جریان‌های اصیل مقاومت در فلسطین وجود دارد. در بسیاری از موارد، نظرات جمهوری اسلامی در مشاوره‌هایی که به این گروه‌ها داده می‌شود، منتقل می‌شود و عدم حضور ایران در یک برنامه، نشان‌دهنده عدم نقش‌آفرینی جمهوری اسلامی نیست.