غلط زیادی ممنوع! – ایمنا

به گزارش اطلاعات نیوز، غنی‌سازی اورانیوم در ایران، تنها فرایندی فنی نیست؛ تصویری از اراده‌ی ملی و استقلال راهبردی کشوری است که دیگر به دستورالعمل قدرت‌های بیرونی گردن نمی‌نهد. از همان آغاز، دستیابی به دانش هسته‌ای در جمهوری اسلامی ایران، نه از سر تجمل علمی، که به‌مثابه مصداقی روشن از استقلال درون‌زا و توسعه متکی به خویش دنبال شد و اکنون نیز همچنان خط قرمزی است که نه در اتاق‌های مذاکره رنگ می‌بازد، نه با تهدیدهای سیاسی عقب‌نشینی می‌کند.

رهبر انقلاب روز گذشته، در واکنش به زیاده‌خواهی‌های همیشگی طرف آمریکایی، بار دیگر این اصل بنیادین را یادآور شدند و فرمودند: «اینکه بگویند ما به ایران اجازه غنی‌سازی نمی‌دهیم، این غلط زیادی است. کسی منتظر اجازه این و آن نیست. جمهوری اسلامی سیاستی دارد، روشی دارد، سیاست خودش را تعقیب می‌کند.»

این سخن، نه تنها پاسخ به یک اظهار نظر، که پاسخی راهبردی به یک خط سیر تاریخی است؛ مسیری که از نخستین روزهای مواجهه ایران و غرب بر سر فناوری هسته‌ای آغاز شد و تاکنون ادامه دارد. خطی ممتد از فشار، تحریم، تهدید و ترغیب؛ اما در نهایت، هر بار این اراده‌ی ملی بود که مسیر آینده را ترسیم کرد.

در دورانی که آمریکا به‌جای پذیرش واقعیت، همچنان در توهم «صدور اجازه» به دیگر ملت‌هاست، این پاسخ صریح، بیانگر مرز میان دولت مستقل و دولت دست‌نشانده است. ایران، هیچ‌گاه منتظر تأیید قدرت‌هایی نبوده که خود را مالک نظم جهانی می‌دانند.

پیش از این، مقامات وزارت امور خارجه، از جمله عباس عراقچی، بارها تأکید کرده بودند که حق غنی‌سازی صلح‌آمیز و حفظ زیرساخت‌های هسته‌ای کشور، غیرقابل مذاکره است. اما اکنون، مسئله فراتر از خطوط فنی و حقوقی است.

نکته آن است که آن‌چه طرف آمریکایی را آشفته می‌سازد، تنها درصد غنی‌سازی نیست، بلکه ظرفیت راهبردی این دانش است؛ ظرفیتی که در حوزه‌هایی چون تولید رادیودارو، انرژی پاک، و حتی صنایع دفاعی، ایران را به کشوری غیرقابل مهار بدل می‌سازد.

محروم‌سازی ایران از دانش هسته‌ای، همان چیزی است که نظم نابرابر جهانی از ابتدا دنبال می‌کرده و این محرومیت، نه تنها مانعی برای رشد علمی و صنعتی، بلکه تضعیف قدرت چانه‌زنی ایران در عرصه‌های امنیتی و دیپلماتیک است. در جهانی که بسیاری از کشورها، با تکیه بر فناوری هسته‌ای، جایگاه ژئوپلیتیک خود را ارتقا می‌بخشند، دعوت به تعطیلی این مسیر برای ایران، چیزی جز «خود تحریمی» نیست؛ و آن‌که به چنین عقب‌نشینی تن دهد، خود را از موقعیت اقتدار، به حاشیه وابستگی خواهد راند.

از همین‌رو، هرگونه کوتاه‌آمدن در برابر خواست‌های زیاده‌خواهانه، تنها آغاز مسیری است که در ایستگاه‌های بعدی، مطالباتی گسترده‌تر در حوزه دفاعی، موشکی و منطقه‌ای را به دنبال خواهد داشت. در این میان، پیام اصلی تهران، همچنان روشن و استوار باقی مانده است؛ سیاست جمهوری اسلامی نه از دهان واشنگتن، که از اراده‌ی ملت ایران الهام می‌گیرد.

‌ مذاکره با آمریکا فقط باید از موضع قدرت باشد

ابوالفضل ظهره‌وند، عضو کمیسیون امنیت ملی مجلس شورای اسلامی اظهار کرد: اگر ما بخواهیم مشروعیت را از شیطان بزرگ بگیریم، این مشروعیت نسبی خواهد بود و ممکن است هر روز تغییر کند. اگر ما خود را به عنوان یک عضو جامعه بین‌الملل و پایبند به توافقات بین‌المللی ببینیم، مانند پذیرش معاهده NPT یا عضویت در آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، بنابراین این حرف‌ها چیزی جز سخنان غلط، اضافی و بی‌اساس نیست.

وی افزود: ما پذیرفته‌ایم که با یک کشور متجاوز، سلطه‌طلب و سرکش که شیطان بزرگ است، مذاکره کنیم و این خود یک مشکل بزرگ است. آن‌ها تصور می‌کنند پذیرش مذاکره از سوی ایران، نشانه ناتوانی در اقتصاد و جامعه سیاسی و ناشی از مشکلات داخلی ما است؛ برخی‌ها گمان می‌کنند برای حل این مشکلات باید رابطه‌مان را با جهان بیرون، به‌ویژه با غرب و در رأس آن آمریکا، حل‌وفصل کنیم. اما خروجی چنین جهت‌گیری‌ای چیزی جز مواضع زیاده‌خواهانه آمریکا نخواهد بود.

این کارشناس مسائل آمریکا تصریح کرد: این نوع تفکر در چارچوب تفکرات انقلاب و دیدگاه رهبری جایی ندارد. ایشان (مقام معظم رهبری) از چنین رویکردی با عنوان بی‌شرافتی یاد می‌کنند. اگر ما بخواهیم این مسیر را ادامه دهیم، باید انتظار چنین واکنش‌ها و موانعی را هم داشته باشیم.

ظهره‌وند خاطرنشان کرد: ما نباید با آمریکا مذاکره کنیم؛ و اگر هم مذاکره‌ای صورت بگیرد، باید از موضع قدرت باشد. ما مذاکره می‌کنیم تا قدرت خود را نشان دهیم. منطق طرف آمریکایی نیز منطق قدرت است و می‌گوید صلح از طریق قدرت حاصل می‌شود. ما هم باید با همین زبان وارد شویم تا نشان دهیم ایران قدرتمند است و پیامی مثبت به محور مقاومت، جامعه جهانی و جهان اسلام بدهیم. ما می‌خواهیم این تصور غلط را که ایران اهل منطق، گفت‌وگو و مذاکره نیست، خنثی کنیم.

وی ادامه داد: در چنین وضعیتی، باید عنوان مذاکره به‌جای لغو تحریم‌ها، بررسی موضوعاتی باشد که موجب نگرانی ما است و می‌تواند منجر به واکنش سخت ما بشود. ما برای آنکه به جامعه جهانی نشان دهیم اهل مذاکره‌ایم، و در عین حال نگرانی‌هایمان را نیز در نظر داریم، باید نسبت به تهدیداتی که توسط رژیم صهیونیستی که به هیچ قاعده‌ای پایبند نیست یا اقدامات نظامی آمریکا مانند اعزام بی -۲ و بی -۵۲، با زبان سخت واکنش نشان دهیم.

عضو کمیسیون امنیت ملی مجلس شورای اسلامی عنوان کرد: حال که شما (طرف مقابل) می‌گوئید خواهان مذاکره‌اید، ما هم می‌گوئیم بسیار خب، ما نیز نگرانی‌هایی داریم و خواهان مذاکره‌ایم؛ می‌خواهیم منطق گفت‌وگویی خود را نشان دهیم تا کار به مخاصمه نکشد. طرف مقابل حتی موجودیت ایران را هم به رسمیت نمی‌شناسد، اما این موضوع را به‌طور علنی بیان نمی‌کند و تلاش دارد با فریب افکار عمومی، چه در داخل و چه در خارج، تأثیر بگذارد. ما نیز باید با دیپلماسی، مانع این شیطنت‌ها شویم.

ظهره‌وند گفت: آنجایی که طرف مقابل از منطق خارج می‌شود و نشان می‌دهد اهل منطق گفت‌وگویی و منطق بین‌المللی نیست، اگر دست به کنش سخت بزند، ما نیز واکنش سخت خواهیم داشت.

وی بیان کرد: اینکه بخواهیم برویم و اعتمادسازی کنیم یا لغو تحریم‌ها را در اولویت قرار دهیم، از توهمات است. باید از تجربه تلخ گذشته، به‌ویژه در برجام، که خسارات زیادی به کشور وارد کرد، درس بگیریم و از تکرار آن اجتناب کنیم.

به گزارش ایمنا، یاوه‌گویان باید بدانند که هر کلام نسنجیده به مثابه ریختن بنزین بر آتش است؛ آتشی که شعله‌ور شدنش تنها برای خودشان دردسرساز خواهد بود. این بار نه از سر ضعف، بلکه از سر قوت، ایران خط قرمزهایش را با ابهت تمام به جهانیان نشان خواهد داد و به هر «غلط زیادی» پاسخی خواهد داد که جایی برای شک و تردید باقی نگذارد.