ستاره‌هایی که پیش از طلوع خاموش شدند
به گزارش اطلاعات نیوز، در دو روز گذشته، بیش از دوازده کودک بی‌گناه، از هفت ماهه تا دوازده ساله، در حملات اسرائیلی جان خود را از دست دادند. این کودکان که می‌توانستند آینده غزه باشند، حالا فقط خاطره‌ای...
به گزارش اطلاعات نیوز، در دو روز گذشته، بیش از دوازده کودک بی‌گناه، از هفت ماهه تا دوازده ساله، در حملات اسرائیلی جان خود را از دست دادند. این کودکان که می‌توانستند آینده غزه باشند، حالا فقط خاطره‌ای از لبخند و امید هستند. در کنار این درد، هزاران کودک دیگر هر لحظه با تهدید گرسنگی و قحطی روبه‌رو هستند، قحطی‌ای که نتیجه مستقیم محاصره و بمباران بی‌امان است.
روز یکشنبه، محمد یاسین چهارساله که هنوز دنیا را خوب نمی‌شناخت، در میان ده‌ها کودکی قرار گرفت که در روزهای اخیر بر اثر گرسنگی جان سپردند. به گفته الجزیره سازمان جهانی غذا هشدار داده که بیش از ۷۰ هزار کودک در غزه با سوءتغذیه شدید دست و پنجه نرم می‌کنند، آماری که قلب هر انسان دوستداری را به درد می‌آورد. در حالی که کودکان از گرسنگی می‌میرند، بمباران‌ها و حملات زمینی اسرائیل نیز ادامه دارد. در کمتر از یک هفته، حدود ۶۰۰ نفر کشته شدند و هر روز خبری تازه از مرگ کودکان و خانواده‌ها می‌شنویم.
در مرکز شهر دیرالبلاح، حمله به چادری که پناهگاه خانواده‌های آواره بود، یک مادر و فرزندانش را به کام مرگ فرستاد. در شرق خان یونس، کودکی بی‌گناه در حمله پهپادی به چادر خانواده‌اش جان باخت. در جبالیا واقع در شمال غزه نیز حمله دیگری دست‌کم پنج نفر، از جمله دو زن و یک کودک را کشت.
یقین حماد، دختر یازده‌ساله‌ای که به لبخند و مهربانی‌اش معروف بود، در حمله شب جمعه به محله البرکه کشته شد. او و برادرش محمد، به خانواده‌های آواره غذا، اسباب‌بازی و لباس می‌رساندند. یقین عضو گروه انسان‌دوستانه «اُوِنا کالکتیو» بود و قلبش پر از عشق به دیگران بود.
پس از مرگ یقین، پیام‌های سوگواری و ادای احترام از همه جای دنیا برایش نوشته شد. محمود بسام، عکاس خبری غزه، گفت: «جسمش رفت، اما نورش همچنان راهنمای انسانیت است.»
دیگری نوشت: «او به جای مدرسه و کودکی، در اینستاگرام و کمپین‌های کمک به دیگران فعال بود. هیچ کلمه‌ای برای بیان این درد وجود ندارد.»
محمد یاسین، کودک چهارساله‌ای که بر اثر گرسنگی جان داد، در ویدئویی دردناک روی تخت بیمارستان دیده شد. محمود بصل، از مدافعان مدنی غزه، با چشمانی پر از اشک و دستانی لرزان، بدن بی‌جان محمد را در آغوش گرفت و گفت:
«محمد یاسین بر اثر گرسنگی مرد، گرسنگی‌ای که رژیم اشغالگر با جلوگیری از ورود غذا و دارو به غزه ایجاد کرده. محمد اولین کودک نبود و ترس تبدیل به یقین شده که آخرین هم نخواهد بود.»
دکتر علاء النجار، متخصص اطفال بیمارستان ناصر، در حمله شب جمعه نه فرزندش را از دست داد. صدر، لقمان، سدین، رئال، رسلان، جبران، ایو، رکان و یحیی — از هفت ماهه تا دوازده ساله — همه در این حمله کشته شدند. تنها فرزند بازمانده او، آدام یازده‌ساله، با وضعیت بحرانی در بخش مراقبت‌های ویژه بستری است. همسر دکتر النجار نیز در بیمارستان تحت درمان است.
احمد الفرا، رئیس بخش اطفال بیمارستان، با صدایی لرزان گفت:
«باورکردنی نیست. نمی‌توانید تصور کنید به النجار چه شوکی وارد شده، اما تا همین لحظه، سعی می‌کند کنار پسر و همسرش باشد و زنده بماند.»
این کودکان، که می‌توانستند آینده غزه باشند، حالا فقط نام و خاطره‌ای از عشق و امید هستند. قلب غزه می‌سوزد و جهان همچنان سکوت کرده است. آیا وقت آن نرسیده که فریاد کودکان غزه را بشنویم؟