زنگ خطر ناامنی این مراکز درمانی را شنیده‌اید؟
اطلاعات آنلاین- علی البرزی : پایتخت در ده های اخیر روی خط زلزله نفس می‌کشد. اما عجیب این که با وجود هشدار کارشناسان مبنی بر اینکه بیمارستان ها هم در برابر زلزله ای چند ریشتری تاب مقاومت ندارند اما...
اطلاعات آنلاین- علی البرزی : پایتخت در ده های اخیر روی خط زلزله نفس می‌کشد. اما عجیب این که با وجود هشدار کارشناسان مبنی بر اینکه بیمارستان ها هم در برابر زلزله ای چند ریشتری تاب مقاومت ندارند اما همچنان نام چند بیمارستان مهم تهران در لیست ساختمان‌های بحرانی و نا ایمن قرار دارند، پرسش اینجاست: « اگر در همین لحظه زلزله آمد و شاهد تلفات زیاد انسانی در اثر تخریب این مراکز درمانی بودیم کدام سازمان و نهاد نظارتی پاسخگو خواهد بود؟»
*وضعیت نگران کننده است
بر اساس آمار رسمی،در حال حاضر در کشور بیش از ۱۳۵ هزار تخت بیمارستانی و حدود هزار مرکز درمانی وجود دارد، اما عمر بسیاری از ساختمان ها به بیش از ۵۰ سال می رسد، یعنی بخش بزرگی از بیمارستان‌ها در تهران و سایر کلان شهرها فرسوده‌اند، در روزهای گذشته هم آمار تازه ای از وضعیت بیمارستان ها در شهر تهران اعلام شده است، براساس گزارش سازمان آتش نشانی، از میان ۷۸ هزار و ۹۰۹ ساختمان ناایمن پایتخت، ۶۰ ساختمان در رده بحرانی قرار دارند و در میان آن ها نام چهار بیمارستان مهم هم به چشم می‌خورد : «بیمارستان یافت‌آباد، بیمارستان سینا، بیمارستان امام خمینی (ره)، بیمارستان حضرت رسول اکرم (ص)»
این مراکز حیاتی، در حالی که باید جای امن برای بیماران باشند اما پایه های خودشان لرزان است و بنا بر گزارش‌های منتشر شده برخی از این مراکز هنوز همکاری لازم برای ایمن‌سازی را نداشته‌اند!
*بیمارستان یا منبع آوار؟
بیمارستان‌ها باید در زمان بحران نقش «پناهگاه» و «مرکز درمان اضطراری» داشته باشند، اما در تهران، قدمت بسیاری از این مراکز به صورتی است که با اولین لرزش زمین، خودشان آوار می‌شوند و کارشناسان هشدار می دهند اگر بیمارستان ها فرو بریزند، مجروحان زلزله هم دیگر امکان درمان نخواهند داشت و آمار قربانیان چند برابر خواهد شد.
*چرخه معیوب بودجه و پیمانکاری
ساخت یک بیمارستان جدید حتی در بهترین شرایط دست کم ۳ تا ۴ سال زمان می برد و به طور طبیعی با توجه به شرایط امروز بودجه وزارت بهداشت، این زمان می‌تواند چند برابر شود، ۳ مشکل اصلی در این مسیر همواره مورد تاکید کارشناسان حوزه سلامت قرار دارد:
۱– نبود بودجه کافی برای بازسازی و نوسازی
۲-پیمانکارانی که به دلیل پرداخت نشدن کامل پول، کیفیت را قربانی می‌کنند.
۳- نبود نظام نظارتی کارآمد در ساخت و ایمن سازی
* کدام سازمان پاسخگو است؟
حسین سلطانی استاد دانشگاه و کارشناس ایمنی ساختمان معتقد است که بیمارستان‌ها در زمان بحران باید قادر به ارائه خدمات حیاتی باشند، یعنی سطح ایمنی آن‌ها باید بالاتر از سایر سازه‌ها باشد، اما متأسفانه بخش زیادی از بیمارستان‌ها چنین شرایطی ندارند.
این استاد دانشگاه به «اطلاعات آنلاین» می گوید: به دلیل اینکه ساخت بیمارستان ارزان نیست و نوسازی یک مرکز درمانی شاید چند سال زمان نیاز داشته باشد، در شرایط کنونی بهترین راهکار مقام سازی این مراکز است، یکی از روش های مقاوم سازی توجه به ضروریت های شرایط اضطراری است.
* الزامات ایمنی برای بیمارستان های نا ایمن
وی با تشریح این ضرورت ها می افزاید: برای مثال یک مرکز درمانی در حد و اندازه یک بیمارستان بزرگ باید سیستم آتش خاموش کن خودکار و هوشمند داشته باشد تا زمانی که در اثر زلزله بخش هایی از ساختمان فروریخت سیستم اطفای حریق آتش به صورت خودکار فعال شده و پس از زلزله از آسیب های بیشتر مانند آتش سوزی محیطی جلوگیری شود، در حال حاضر سیستم های ایمنی و اطفای حریق آتش به راحتی در ساختمان های فرسوده هم قابلیت اجرا دارند.
بنابر اظهارات سلطانی، یکی دیگر از ضرورت های مراکز درمانی مانند بیمارستان ها توجه به راه های خروج اضطراری به تعداد مورد نیاز در ساختمان است، برای مثال یک بیمارستان نوساز و یا فرسوده باید به تعداد مورد نیاز دارای خروجی باشد تا زمان زلزله احتمالی بتوان به راحتی از درب های اضطراری کادر درمان و بیماران خارج شوند، حتی در خروجی های یک بیمارستان باید الزامات مهندسی ساخت و ساز برای خارج شدن تخت های بیمارستانی هم لحاظ شود، علاوه بر این، الزامات دیگری هم وجود دارد که به طور قطع در سال های گذشته از طرف سازمان های نظارتی به بیمارستان ها و مراکز درمانی ابلاغ شده است اما وضعیت و شواهد موجود چیز دیگری می گوید!
این کارشناس ایمنی می گوید: در حال حاضر در شهر تهران برخی از بیمارستان ها و مراکز درمانی که در گروه ساختمان های نا ایمن قرار دارند این الزامات را رعایت نمی کنند ، این در حالی است که این موضوع و یا موارد دیگر با حداقل هزینه قابلیت اجرا در این مراکز را دارند تا در زمان بحران شاهد کمترین تلفات انسانی باشیم.
یادمان باشد زلزله تهران یک «اگر» نیست؛ یک « واقعیت » است، تنها زمان وقوع آن نامشخص است اما همه می‌دانند که بیمارستان‌های فرسوده پایتخت نمی‌توانند در آن روز به کار بیایند، پرسش اصلی اینجاست: «چه کسی باید پاسخگوی جان بیماران و مردم باشد؟ وزارت بهداشت، شهرداری ها، پیمانکاران و یا همه آن‌ها با هم؟» موضوع مشخص است، بیمارستان‌های فرسوده تهران، فاجعه‌ای است که هنوز رخ نداده، اما هر لحظه می‌تواند واقعیت شود.