رژه یک خانم روی اعصاب هواداران استقلال؛ الان چه وقت بسکتبال است؟!
به گزارش خبرنگار ورزشی «اطلاعات آنلاین»، روز گذشته، درست پس از صحبتهای علی تاجرنیا، رئیس هیئتمدیره باشگاه استقلال در جمع چند هوادار ناراضی ـ که بهنوعی تلاش برای سرپوش گذاشتن بر اشکالات مدیریتی و...
به گزارش خبرنگار ورزشی «اطلاعات آنلاین»، روز گذشته، درست پس از صحبتهای علی تاجرنیا، رئیس هیئتمدیره باشگاه استقلال در جمع چند هوادار ناراضی ـ که بهنوعی تلاش برای سرپوش گذاشتن بر اشکالات مدیریتی و فرافکنی بود ـ خانم سُاعده سیما، سخنگوی باشگاه نیز مقابل خبرنگاران قرار گرفت تا درباره تازهترین اتفاقات باشگاه اطلاعرسانی کند.
اظهارنظرهای عجولانه؛ از بحران حسینی تا حاشیه آلکثیر
سخنگوی استقلال که بهنظر میرسد در برابر دوربین و میکروفن خبرنگاران دچار هیجان یا شتابزدگی میشود، بار دیگر سخنانی بیان کرد که نهتنها بازخورد مثبتی نداشت، بلکه برای خودِ او و باشگاه استقلال دردسرساز شد.
صحبتهای او درباره وضعیت سید حسین حسینی، نهتنها به ابهامات موجود پایان نداد، بلکه واکنش صریح و تند کاپیتان آبیها را در پی داشت؛ جایی که حسینی، سخنگوی باشگاه را متهم کرد که واقعیت را به هواداران نمیگوید.
از سوی دیگر، اعلام رسمی عقد قرارداد یکساله با عیسی آلکثیر نیز موجی از انتقاد را بهدنبال داشت، چراکه ساعاتی بعد مشخص شد ریکاردو ساپینتو، سرمربی استقلال، با این انتقال مخالف بوده و اعلام کرده که به این بازیکن نیازی ندارد! این مسئله، بار دیگر نشان داد که خرید بازیکن در استقلال بدون هماهنگی با سرمربی صورت میگیرد.
تیم بسکتبال؟ در میانه بحران نقلوانتقالات!
اما شاید عجیبترین بخش صحبتهای خانم سخنگو، اعلام تصمیم هیئتمدیره برای راهاندازی تیم بسکتبال در باشگاه استقلال بود؛ آنهم در اوج بحران نقلوانتقالات و خشم فزاینده هواداران نسبت به ناکامی باشگاه در جذب بازیکنان کلیدی.
برای هواداری که هر روز شاهد عقبماندن تیم محبوبش از رقباست، خبر تشکیل تیم بسکتبال، نهتنها اولویتی ندارد بلکه بیشتر شبیه یک طعنه تلخ به دغدغههای او بهنظر میرسد. از نگاه بسیاری از هواداران، وقتی زیرساختهای فوتبال باشگاه با مشکلات عدیده مواجه است، تمرکز بر گسترش به سایر رشتهها، نشاندهنده بیبرنامگی و بیتوجهی به مسائل اصلی است.
وقتی در استقلال هر کسی ساز خودش را میزند
این رفتارها و گفتارها، نشان میدهد که در باشگاه استقلال هر فردی ساز خودش را میزند و آنچه کمترین اهمیتی دارد، دغدغهها و نگرانیهای هواداران است. هوادارانی که از روند تصمیمگیریهای پشت درهای بسته بیخبرند و هر روز بر حجم نگرانیشان نسبت به آینده تیم افزوده میشود.
در چنین شرایطی، اظهارنظرهای شتابزده و بیمحابا، نهتنها کمکی به بهبود شرایط نمیکند، بلکه به آشفتگیهای مدیریتی باشگاه دامن میزند. شاید زمان آن رسیده که مسئولان استقلال به جای بیانات احساسی و حضور پرحاشیه مقابل دوربینها، دستکم یکبار هم که شده، اولویت را به خواستههای هواداران بدهند؛ هوادارانی که تنها سرمایه پایدار این باشگاه هستند.
این رفتارها و این گفتارها بیش از پیش نشان می دهد که درباشگاه استقلال هر کسی ساز خودش را می زند و آنچه اهمیت ندارد دغدغه و نگرانی هواداران شان است؛ هوادارانی که بدون اطلاع از تصمیمات آتی در اتاق های دربسته استقلال هر روز بر حجم نگرانی هایش افزوده می شود.