رنسانس مربی ایرانی در تیم فوتسال افغانستان

ورزش سه نوشت: چند مربی را سراغ دارید که جملات فیلسوف‌مابآنه برایان کلاف افسانه‌ای را در یاد داشته باشند؟ “تیم‌های خوب توسط مربیان بزرگ ساخته می‌شوند.” مجید مرتضایی، مربی مشهدی سابق فرش‌آرا، دلباخته شیفته «سه–یک» و «چهار–صفر» است. او زمانی که از فرش‌آرا جدا شد، فلسفه و هویت تیم را هم با خود برد و در نهایت از دور سقوط تیم خانوادگی‌اش را تماشا کرد.

زمانی که مرتضایی هدایت تیم فوتسال افغانستان را بر عهده گرفت، آن‌ها تیمی بی افتخار بودند، تیمی با دست‌های خالی‌ و بدون چشم‌انداز؛ تیمی که توفیق بزرگی را به دست نیاورده بود و برای حضور در جام ملت‌های آسیا رویاپردازی می‌کرد، کشوری با مردم علاقه‌مند به فوتسال و استعدادهای کشف نشده.

با این حال، مرتضایی تنها به دو سال نیاز داشت تا همه چیز را زیر و رو کند. او طرح‌ها و ایده‌های خود را ریخت و تئوری‌ها را از روی کاغذ به زمین مسابقه منتقل کرد. فوتسال افغانستان ورای انتظارات شکوفا شد، آن‌ها غیرممکن را ممکن کردند. فوتسال آن‌ها در همه زمینه‌ها رشد کرد، چه فرهنگی و چه حرفه‌ای و چه قریحه و هنر و شور. افغانستان هم به جام ملت‌های آسیا راه یافت و هم به جام جهانی پرواز کرد؛ تیمی که روزگاری در مصاف با تیم‌های سطح سومی به بن بست می‌خورد، به تیمی شبیه شد که بزرگان را به بند می‌کشید. نمایش آن‌ها در جام جهانی مقابل آرژانتین میخکوب کننده بود و در بازی‌های دوستانه برابر مراکش و پرتغال غافلگیر کننده ظاهر شدند.

افغانستان، تیمی که در مصاف با ایران از پیش بازنده به نظر می‌رسید، حالا در طول یک هفته، هم تیم جوانان ایران را شکست داده و هم تیم پُر ستاره بزرگسالان را متوقف کرده است.

مربی ۵۹ ساله در سی‌امین فصل مربیگری‌اش، دستاوردهایی کسب فراموش نشدنی کردع است. او و افغانستان در سال ۲۰۲۴ در سیاهه برترین مربی و تیم در جهان قرار گرفتند و افق‌های جدیدی را برای خود گشودند. حالا افغانستان، تیم شگفتی ساز دیروز، قدرت نوظهور امروز خواهد بود؛ تیم و مربی‌ای که نشان می‌دهند با استمرار و تلاش چه موفقیت‌هایی را می‌توان چنگ زد.