در اغلب بازی‌های مهم اول به ایران شلیک کردند/ چرا بازی کال آف دیوتی دشمن مردم ایران است؟
به گزارش مشرق و به نقل از اطلاعات نیوز، در دنیای بازی‌های ویدیویی، همه‌چیز از یک تفنگ و چند دکمه آغاز می‌شود، اما پایان آن ممکن است به شکل‌گیری تصویر ذهنی یک نسل ختم شود. این روزها ایران در بسیاری از...
به گزارش مشرق و به نقل از اطلاعات نیوز، در دنیای بازی‌های ویدیویی، همه‌چیز از یک تفنگ و چند دکمه آغاز می‌شود، اما پایان آن ممکن است به شکل‌گیری تصویر ذهنی یک نسل ختم شود. این روزها ایران در بسیاری از بازی‌های پرفروش غربی نه‌تنها نقش «دشمن» را دارد، بلکه محل حمله، بمباران و عملیات نظامی است. اما آیا این فقط سرگرمی است؟
یا بخشی از یک مهندسی روانی گسترده‌تر؟بازی‌هایی که ایران را «هدف» کردنددر بازی پرطرفدار Battlefield ۳، بازیکن در نقش یک سرباز آمریکایی وارد خیابان‌های تهران می‌شود، آن‌هم در حالی که آسمان پایتخت زیر موشک و گلوله می‌لرزد. مأموریت چیست؟
خنثی‌کردن تهدید هسته‌ای ایران.در Call of Duty: Modern Warfare ۲، ردپای شخصیت‌هایی با اسامی ایرانی و لهجه فارسی به چشم می‌خورد که در سناریوهای تروریستی یا ضدغربی ایفای نقش می‌کنند. حتی در بازی واقع‌گرایانه Arma ۳، نیرویی نظامی با نشانه‌ها و ادوات شبیه ایران، دشمن اصلی ناتو معرفی شده است.
در مجموع، پیام این بازی‌ها ساده و مداوم است: ایران مساوی است با تهدید. البته بازی‌های دیگری چون بازی حمله به ایران، جمعه سیاه ۱۹۷۹ و… هستند هدف واقعی کجاست؟ سرگرمی یا شکل‌دهی ذهن؟این نمایش‌های تکراری، ناخواسته (یا هم خواسته) ذهن میلیون‌ها نوجوان و جوان را در سراسر جهان با تصاویری مشخص پر می‌کنند: ایران کشوری خشن، خطرناک، هسته‌ای و سزاوار حمله است.با تکرار این سناریوها، «حمله به ایران» دیگر چیز عجیبی به‌نظر نمی‌رسد. مخاطب غربی در حالی که پشت کنسول بازی نشسته، با فشردن دکمه‌ها، وارد جنگی فرضی با کشوری می‌شود که شاید در واقعیت چیزی از آن نمی‌داند، جز آنچه در بازی دیده: تاریکی، موشک، فریاد و دشمنی.
بازی‌ها چطور ذهن‌ها را شکل می‌دهند؟بازی‌های ویدیویی دیگر فقط بازی نیستند. آن‌ها «روایت» می‌سازند. وقتی ایران را بارها و بارها در نقش دشمن نمایش می‌دهند، این تصور به‌تدریج طبیعی می‌شود. حتی اگر کسی نداند پایتخت ایران کجاست، به‌راحتی تصور می‌کند کشوری است خشن، ضدغربی و باید مهار شود.
تحقیقات روان‌شناسی رسانه‌ای نشان می‌دهد که بازی‌ها می‌توانند همان‌قدر تأثیرگذار باشند که فیلم‌ها یا اخبار حتی بیشتر، چون بازیکن خودش وارد داستان می‌شود، تصمیم می‌گیرد، شلیک می‌کند، و در نقش «منجی غرب» ظاهر می‌شود.شاید برای بسیاری از ما، یک بازی ویدیویی تنها راهی برای سرگرمی باشد. اما همین بازی‌ها، به‌آرامی در حال ساختن «دشمن» در ذهن جهانیان هستند. دشمنی که پرچمش سبز، سفید، قرمز است و زبانش فارسی.