اعتراضات خیابانی نتیجه می‌دهد؟
ارمغان زمان فشمی – ضمیمه جامعه روزنامه اطلاعات| چندسالی می‌شود که شبکه‌های اجتماعی به بستری برای طرح اندیشه‌ها بدل شده‌اند. فضای مجازی، راه‌های تازه‌ای برای انتقال نقدها و نظرها باز کرده است و...
ارمغان زمان فشمی – ضمیمه جامعه روزنامه اطلاعات| چندسالی می‌شود که شبکه‌های اجتماعی به بستری برای طرح اندیشه‌ها بدل شده‌اند. فضای مجازی، راه‌های تازه‌ای برای انتقال نقدها و نظرها باز کرده است و بسیاری از اعتراضات مردمی هم در همین فضا مطرح می‌شوند. دو رویکرد به این موضوع وجود دارد.
یک عده، از این امکان جدید استقبال می‌کنند و با حمایت از پدیده «شهروندخبرنگاری»، طرح مسائل و مشکلات جامعه در فضای مجازی را انجام مسئولیت شهروندی می‌دانند. آن‌ها توقع دارند مسئولان، ضمن توجه به مسائل مطرح‌شده در این فضا همه تلاش خود را برای حل آن‌ها به کار بگیرند.
عده دیگر، این کار را بیهوده دانسته و آن را تقلیل انجام مسئولیت شهروندی به «اعتراض از زیر لحاف» می‌دانند. آن‌ها معتقدند چنین روشی به سرانجام نخواهد رسید و نمی‌توان آن را با طرح مسأله در فضای واقعی جامعه مقایسه کرد.
اما در جهان امروز که حتی نظام‌های تمامیت‌خواه نیز به این نتیجه رسیده‌اند که گفتگو بهتر از اقدام نظامی است و جنگ نرم، جای ابزارهای جنگی را گرفته، نمی‌توان از امکان بی‌نظیری که اختراع اینترنت در اختیار انسان مدرن قرار داده است، چشم‌پوشی کرد.
درواقع این ملت‌ها نیستند که تعیین می‌کنند اعتراض مدنی، باید به خیابان کشیده شود یا نه. اگر دولت‌ها به این نکته توجه کنند که اینترنت، فرصت است و نه تهدید، از آن برای نظرسنجی از مردم استفاده خواهند کرد و به‌موقع به مشکلات آن‌ها واکنش نشان خواهند داد، در این صورت هیچ حکومتی مجبور نمی‌شود در خیابان، به حل مسائل بپردازد.