آقای مجری این‌همه توهین و آشوب برای انتشار یک فیلم خصوصی؟
چندی پیش ویدیویی از سعید کریمی و همسرش در فضای مجازی منتشر شد که آنها را در یک استادیوم خالی با لباس ورزشی نشان می‌داد. از چند فریم اول فیلم هم مشخص بود که این فیلم عروسی سعید و همسرش است که به واسطه...
چندی پیش ویدیویی از سعید کریمی و همسرش در فضای مجازی منتشر شد که آنها را در یک استادیوم خالی با لباس ورزشی نشان می‌داد. از چند فریم اول فیلم هم مشخص بود که این فیلم عروسی سعید و همسرش است که به واسطه فوتبالی بودن او در فضای استادیوم ضبط شده و تم فوتبال دارد. مشابه تمام فیلم‌های عروسی این ویدیو هم مجموعه‌ای بود از لحظات عاشقانه بین مدافع ملوان و همسرش به اضافه لحظات بامزه فوتبالی.
به نقل از برترین‌ها، روزنامه اعتماد در این باره نوشت: با این حال روز گذشته یکی از مجریان جنجالی تلویزیون به مدت ۶ دقیقه آنتن زنده تلویزیون را خرج حمله به سعید کریمی و همسرش با زشت‌ترین کلمات و توضیفات ممکن کرد و از همه نهادها خواست با خانواده این بازیکن برخورد کنند! این مجری تلویزیون جوری از آن ویدیو حرف زد که اگر مخاطبی هم آن را ندیده بود حتما کنجکاو شود که هر طور شده آن را پیدا کند و ببیند. در حالی که ویدیوی مذکور هیچ تفاوتی با انواع و اقسام ویدیوهای عروسی که در اینستاگرام گذاشته می‌شود، ندارد و مشخص نیست مجری مذکور چه ذهنیتی دارد که چنین برداشت‌هایی از این ویدیو کرده است. در عین حال نباید فراموش کرد حتی اگر مساله‌ای در آن ویدیو وجود داشته باشد که از نگاه اغلب کاربران وجود ندارد، خود صاحب ویدیو ضمن اعلام شکایت از کسانی که این ویدیو را منتشر کردند، تصریح کرده که این ویدیوی خصوصی من و همسرم است که یک‌سال پیش ضبط شده بود. او از مردم درخواست کرده آن را بازنشر ندهند. حال مجری صداوسیما باید توضیح بدهد چرا وقتی شخصی قربانی انتشار فیلم خصوصی زندگی‌اش است عوض ساکت نگه داشتن فضا برای جلوگیری از انتشار بیشتر آن کاری می‌کند که وایرال آن ویدیو هزاران برابر شود؟
نکته بعدی اینکه مشخص نیست چرا این فرد و برخی رسانه‌های تندرو پای ملوان و سیروس قایقران را وسط کشیده‌اند و این سوال خنده‌دار را می‌پرسند که چطور یک نفر در استادیوم توانسته فیلمبرداری کند؟ انگار که برای اجاره یک استادیوم متروک با چمن زرد شده باید از سازمان ملل یا نهاد ریاست‌جمهوری اجازه گرفت و برای پوشیدن پیراهن یک تیم فوتبال و ضبط کلیپ با آن باید با باشگاه قرارداد داخلی به امضا رساند!
۶ دقیقه تلف کردن وقت صداوسیما برای ترغیب مقامات که بروند با فوتبالیستی که فیلم عروسی‌اش بدون اجازه خودش منتشر شده، اتفاقی است که ذهن هر بیننده‌ای را به خودش مشغول می‌دارد. برای همین بسیاری از کاربران در فضای مجازی در واکنش به این ویدیو نوشتند، بقیه مشکلات مملکت که هیچ، این همه فساد مالی و مدیریتی در فوتبال کشور جریان دارد و تا به حال کسی ندیده یکی از مجریان ورزشی این‌طور رگ گردنش باد کند، اما حالا به خاطر فیلم عروسی یک بازیکن اینچنین هیاهویی به راه می‌افتد.
در این بین جواد کاظمیان و محمد خدابنده‌لو پشت بازیکن ملوان در آمده و به رسول مهربانی حمله کردند:
کانال تلگرامی گلاتو هم در یادداشتی به صداوسیما و رسول مهربانی حمله کرد و نوشت:
ماجرای سعید کریمی از جنس حاشیه نیست؛ از جنس زندگی است. یک بازیکن جوان، شادی ازدواجش را با تیمی که به آن تعلق دارد ثبت کرده. این عمل، در همه جای جهان، نشانه‌ی هویت، وفاداری و عشق است. اما در اینجا، ناگهان تبدیل می‌شود به «بحران اخلاقی»، «فاجعه فرهنگی»، «تهدید نسل جوان»!
نه چون واقعا تهدیدی وجود دارد؛ بلکه چون کسانی که از این تریبون‌ها حرف می‌زنند، سال‌هاست که تنها ابزارِ باقی‌مانده‌شان، «اخلاق‌فروشی» است. اینجا پای یک مفهوم مرکزی وسط است: تن‌دادن.
عده‌ای در ساختار رسمی رسانه‌ای و فرهنگی کشور، از جمله مجریانی مثل رسول مهربانی، در ظاهر سخن از «حیا»، «حرمت»، «نجات نسل»، «مستطیل مقدس» و «فرهنگ» می‌گویند؛ اما این واژگان برایشان باور نیست. زندگی نیست. ریشه در تجربه و اخلاق زیسته ندارد. این واژگان، لباس کار آنان است. زبان بقا. آیین‌نامه‌ی ادامه‌دادن شغل.
اینان به آنچه می‌گویند باور ندارند؛ تن داده‌اند. تن داده‌اند به این قاعده‌ی نانوشته اما روشن: برای بقا در سیستم، باید به‌جای اندیشیدن، تکرار کرد. به‌جای وجدان، ادای اخلاق درآورد. به‌جای مردم، به بالا نگاه کرد. این‌ها نماینده مردم نیستند؛ نماینده ساختارند. ساختاری(صداوسیما) که سال‌هاست از جامعه جا مانده. این همان ساختاری است که زمانی ادعای «مرجعیت فرهنگی» داشت.
زمانی که یک سریال—فقط یک سریال—می‌توانست خیابان‌ها را خلوت کند. دهه ۸۰ را به یاد بیاوریم: مردم تماشاچی بودند، صداوسیما مرجع بود. اما امروز چه؟ امروز برای اینکه اصلاً کسی بفهمد صداوسیما سریالی ساخته، باید روی اتوبان حکیم، مدرس، چمران و میادین شهر، بیلبورد تبلیغاتی بزنند. مجبورند توجه بخرند، چون توجه دیگر هدیه مردم نیست. اگر حرمت هست، حرمت را مردم تعیین می‌کنند. نه آیین‌نامه. نه کمیته. نه تریبون. نه مجری‌ای که خیرخواهی‌اش فقط جلوی دوربین روشن می‌شود.
کاربران در توئیتر هم به صحبت‌های تند و زننده مجری تلویزیون واکنش نشان دادند:
کاربری به نام یاسین نوشت: کسی داره صحبت «حرمت» میکنه که هیییچ حرمتی برای صحنه اجرا قائل نبوده؛ جایی که بزرگانی مثل مرحوم نوذری و هزاران اسم دیگه سال‌ها اجرا کردن شده محلی برای مسخره‌بازی!
آقای مهربانی شما کی می‌خوای حرمت اونجایی که داری ازش نون درمیاری رو رعایت کنی؟ البته اگر براش اندک حرمتی قائل باشی.
محمد: حالا خوبه این رسول مهربانی با آه و اوهش تو صداوسیما معروف شد و حالا گنده گویی میکنه …
شماره ۱۳: همون روز که این داشت گزارش تکواندو میکرد زنگ زدم صدا و سیما گفتم یکی جلو اینو بگیره این چه مدل گزارش کردنیه، حالا میفهمم اون دم تکون دادنا واسه چی بود
محسن: از کسی که به کیمیا علیزاده گفته بی وطن و به طرفدار استقلال گفته خیارشور، انتظار دیگه ای داشتید؟
مهدی چرخی: اگر می‌خواهید بدانید چطور این فرد به اسم رسول مهربانی ظرف مدت بسیار کوتاهی از نظارت ساترا وارد تلویزیون شد، به مقام گزارشگری رسید و امروز سه برنامه همزمان تلویزیونی در اختیار دارد، بد نیست بدانید او بنا به ادعای خودش خواهرزاده محمدرضا شریفی‌نیا است.