مزایای زراعت چوب؛ از تأمین نیازهای صنعتی تا حفظ منابع طبیعی

به گزارش اطلاعات نیوز، زراعت چوب به عنوان یک راهکار پایدار برای تأمین نیازهای چوبی کشور و حفظ منابع طبیعی، در سال‌های اخیر مورد توجه قرار گرفته است. با توجه به کاهش مساحت جنگل‌ها و افزایش نیاز به چوب در صنایع مختلف، زراعت چوب می‌تواند به عنوان یک راه‌حل مؤثر در این زمینه مطرح شود.

ایران با مساحت جنگل‌های حدود ۱۴.۲ میلیون هکتار، یکی از کشورهای کم‌برخوردار از جنگل به شمار می‌رود. در گذشته، این مساحت به ۱۸ میلیون هکتار می‌رسید که به دلیل بهره‌برداری بی‌رویه و توسعه شهری کاهش یافته است. زراعت چوب به عنوان یک راهکار برای تأمین چوب مورد نیاز کشور و جلوگیری از تخریب جنگل‌ها مطرح شده است.

ایران در میان ۲۲۷ کشور و منطقه خودمختار در جهان در رتبه ۱۸ از نظر افزایش پوشش جنگلی خود قرار گرفته است. ۸۷ کشور از جمله ایران توانسته‌اند پوشش جنگلی خود را طی دو دهه گذشته افزایش دهند و ۹۵ کشور نیز با کاهش مساحت جنگل‌های خود روبه‌رو شده‌اند.

مزایای زراعت چوب

۱- تأمین نیازهای چوبی: زراعت چوب می‌تواند نیاز صنایع مختلف از جمله کاغذسازی، مبلمان و دکوراسیون را تأمین کند. با توجه به اینکه مصرف چوب در ایران کمتر از متوسط جهانی است، زراعت چوب می‌تواند به افزایش تولید و کاهش وابستگی به واردات کمک کند.

۲- حفظ منابع طبیعی: با افزایش زراعت چوب، فشار بر جنگل‌های طبیعی کاهش می‌یابد و می‌توان از تخریب آن‌ها جلوگیری کرد. این امر به حفظ اکوسیستم‌های طبیعی و تنوع زیستی کمک می‌کند.

۳- ایجاد اشتغال: زراعت چوب می‌تواند به ایجاد فرصت‌های شغلی در مناطق روستایی کمک کند. این امر به ویژه در مناطقی که زمین‌های بدون استفاده وجود دارد، می‌تواند به توسعه اقتصادی کمک کند.

۴- کاهش هزینه‌های تولید: با استفاده از زراعت چوب، قیمت تمام شده چوب کاهش می‌یابد و امکان استفاده از چوب‌های باکیفیت و صنعتی فراهم می‌شود.

۵- توسعه فضای سبز: زراعت چوب می‌تواند به ایجاد جنگل‌های جدید و توسعه فضای سبز در کشور کمک کند که این امر به بهبود کیفیت هوا و کاهش آلودگی کمک می‌کند.

به گزارش ایمنا، زراعت چوب به عنوان یک راهکار پایدار برای تأمین نیازهای چوبی کشور و حفظ منابع طبیعی، دارای مزایای فراوانی است. با این حال، چالش‌هایی نیز در این مسیر وجود دارد که نیاز به توجه و برنامه‌ریزی دقیق دارد. با توجه به اهمیت این موضوع، لازم است که دولت و نهادهای مربوطه به توسعه زراعت چوب توجه بیشتری داشته باشند و از ظرفیت‌های موجود به بهترین نحو استفاده کنند.