بیست سال ادعا، یک واقعیت/ ایران تهدید نیست؛ پیشرفت است
به گزارش اطلاعات نیوز، ترامپ با لحنی قاطع و نمایشی، حمله بمب‌افکن‌های آمریکایی به تأسیسات هسته‌ای ایران را دوباره برجسته کرد و تأکید نمود که دو ماه فاصله ایران با ساخت بمب اتم، چالشی بزرگ برای امنیت...
به گزارش اطلاعات نیوز، ترامپ با لحنی قاطع و نمایشی، حمله بمب‌افکن‌های آمریکایی به تأسیسات هسته‌ای ایران را دوباره برجسته کرد و تأکید نمود که دو ماه فاصله ایران با ساخت بمب اتم، چالشی بزرگ برای امنیت جهانی ایجاد کرده بود. این دو ماهِ سرنوشت‌ساز، طی دو دهه گذشته از زبان مقامات مختلف غربی و صهیونیستی، بازه‌های متفاوتی به خود دیده است؛ از آذر ۱۳۸۴ که رئیس سابق ستاد کل ارتش اسرائیل در مؤسسه هادسون ادعا کرد ایران ظرف ۳ تا ۵ سال به بمب اتم دست خواهد یافت، تا گزارش محرمانه اطلاعاتی آمریکا در ۱۳۸۶ که برنامه تسلیحاتی ایران را از سال ۱۳۸۲ متوقف‌شده اعلام کرد و تنها پیش‌بینی می‌کرد تولید اورانیوم کافی برای سلاح هسته‌ای بین ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۵ ممکن باشد.
قطعنامه‌های تحریمی شورای امنیت و هشدارهای متعدد کشورهای غربی، از جمله درخواست فوری فرانسه در سال ۱۳۹۰ برای تعلیق تمامی فعالیت‌های هسته‌ای و موشکی ایران، هیچ‌گاه نتوانست اراده ملت ایران را در مسیر پیشرفت علمی و دفاعی متوقف کند. ترامپ با بازخوانی این اعداد و ارقام، تلاش کرد تصویری از خطر قریب‌الوقوع هسته‌ای ایران به نمایش بگذارد، اما تاریخ نشان می‌دهد این «تهدید»، بیش از هر چیز، صحنه‌ای برای سیاست‌ورزی و فشار بین‌المللی بوده و نه واقعیت عملی.
نقاشی کودکانه نتانیاهو و «فاصله چند هفته‌ای» ایران تا بمب اتم
جالب‌ترین و شاید مضحک‌ترین تصویر از ادعای فاصله کم ایران با بمب اتم، سخنرانی تیر ۱۳۹۱ نتانیاهو در مجمع عمومی سازمان ملل بود؛ جایی که او با یک نقاشی کودکانه روی دست، خط‌های جداکننده ۶۰ و ۹۰ درصد را قرمز کرد و با هیاهویی بزرگ اعلام کرد ایران «چند ماه تا تولید بمب اتم فاصله دارد». او با اطمینان کامل مدعی شد که ایران مرحله اول ساخت بمب را تمام کرده و مرحله دوم تا بهار یا تابستان آینده تکمیل خواهد شد و پس از آن تنها چند ماه یا هفته با تولید نخستین بمب فاصله دارد.
اما گزارش‌های فنی و بی‌طرف، تصویر دیگری را نشان می‌دهند. گزارش آژانس بین‌المللی انرژی اتمی در آذر ۱۳۹۴، هیچ نشانه‌ای از فعالیت‌های تسلیحاتی پس از ۱۳۸۸ ارائه نکرده بود و تمامی پیش‌بینی‌های وحشت‌آفرین، بیش از آنکه مبتنی بر واقعیت باشد، تلاشی برای القای ترس جهانی بود. پس از برجام و حتی خروج آمریکا از آن، این ادعاها ادامه یافت و نتانیاهو، همراهی سرسختی چون مایک پمپئو پیدا کرد. وزیر انرژی رژیم صهیونیستی در بهمن ۱۳۹۹ ادعا کرد ایران تنها ۶ ماه با بمب اتم فاصله دارد و در فروردین ۱۴۰۰، سه کشور اروپایی غنی‌سازی ۶۰ درصد را «گامی به سمت بمب» خواندند.
و امروز، آنتونی بلینکن، وزیر خارجه دولت بایدن، از فاصله «یک تا دو هفته‌ای» ایران با مواد بمب اتم سخن می‌گوید. تنها یک سال پیش، یک مقام ارشد وزارت دفاع آمریکا اعلام کرده بود ایران می‌تواند مواد شکافت‌پذیر کافی برای یک بمب را ظرف ۱۲ روز تولید کند.
دو دهه هشدار و تهدید، نقاشی‌های کودکانه و اعداد و ارقام متفاوت، نشان می‌دهد نه تنها هیچ‌یک از پیش‌بینی‌های غرب تحقق نیافته، بلکه ایران با تکیه بر گزارش‌های آژانس، مسیر پیشرفت علمی و هسته‌ای خود را بدون توقف ادامه داده است.
اعتراف گابارد و عصبانیت ترامپ؛ غرب در برابر پیشرفت ایران آشفته شد
تناقض‌های غرب در ادعاهای هسته‌ای ایران پایان نداشت، حتی در دوره دوم ریاست جمهوری ترامپ که کابینه‌ای نزدیک به دیدگاه‌های او شکل گرفته بود. تولسی گابارد، مدیر اطلاعات ملی آمریکا، در ۵ فروردین ۱۴۰۴ (۲۵ مارس ۲۰۲۵) در شهادت کمیته سنا، به صراحت اعلام کرد: برنامه ساخت بمب اتم در ایران از سال ۱۳۸۲ (۲۰۰۳) متوقف شده و فعالیت‌های غنی‌سازی موجود هرچند نگران‌کننده است، اما ماهیت تسلیحاتی ندارد.
اما واکنش ترامپ، آشکارا عصبانیت و تردیدهای سیاسی را برملا کرد: «برایم مهم نیست او چه گفته است، ایران به داشتن بمب اتم بسیار نزدیک است». این تنش سیاسی تنها آغاز ماجرا بود.
۶ روز پس از حمله اسرائیل به ایران در خرداد ۱۴۰۴، نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی بار دیگر ادعاهای سابق خود را تکرار کرد: «اگر جلوی ایران گرفته نمی‌شد، این کشور می‌توانست در مدت زمان کوتاهی سلاح هسته‌ای تولید کند» و افزود دانشمندان هسته‌ای که کشته شدند، در حال کار روی بمب ایرانی بودند. اما کارشناسان بین‌المللی، این ادعاها را بی‌پایه و فاقد مدارک قانع‌کننده خواندند.
همزمان، گروسی، مدیرکل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، پیش از ۲۳ خرداد اعلام کرده بود که آژانس نمی‌تواند تضمین دهد برنامه هسته‌ای ایران صرفاً صلح‌آمیز است؛ چرا که ایران به تحقیقات درباره ذرات اورانیوم ساخت بشر در سه سایت اعلام‌نشده پایبند نبوده است.
بی‌بی‌سی در تحلیل خود نتیجه گرفت: «حملات ممکن است تأسیسات را نابود کنند و دانشمندان را هدف قرار دهند، اما دانش هسته‌ای ایران را نمی‌توان پاک کرد. ایران اکنون با پیشرفت‌های صورت گرفته در غنی‌سازی اورانیوم، سریع‌تر از گذشته می‌تواند بازسازی کند».
این وقایع، نشان‌دهنده آشفتگی غرب و تقابل آشکار میان هیاهوی سیاسی و واقعیت‌های علمی ایران است؛ جایی که هر تهدید و خط و نشان تنها به تسریع توان هسته‌ای ایران می‌انجامد.
موشک‌ها هم به صف هسته‌ای‌ها پیوست؛ ایران و تهدیدسازی ۲۰ ساله غرب
از سال ۲۰۰۵ تا ۲۰۲۵، نتانیاهو بیست بار ادعا کرد ایران تا تولید بمب اتم فاصله‌ای ندارد. در کنار او، مقامات غربی و آژانس‌های اطلاعاتی نیز بارها این ادعا را تکرار کردند؛ از یک هفته و دو هفته گرفته تا ماه‌ها و حتی یک تا سه سال.
اما ایران هر بار ثابت کرده که تهدیدها و ادعاهای سیاسی، حقیقت هسته‌ای کشور را تغییر نمی‌دهد. نکته مهم آن است که از جایی به بعد، غرب نه فقط برنامه هسته‌ای ایران، بلکه موشک‌های بالستیک میان‌برد و کوتاه‌برد ایران را نیز به عنوان تهدید تعریف کرده است. تازه‌ترین نمونه، اظهارات مارک روبیو، وزیر خارجه آمریکا، در نشست خبری مشترک با نتانیاهو بود که موشک‌های ایران را تهدیدی برای حضور ایالات متحده در منطقه و امنیت اسرائیل دانست.
آنچه مواجهه غرب با برنامه هسته‌ای ایران را روشن می‌کند، این سوال است: آیا هسته‌ای بهانه است یا هدف؟ مرور تناقض‌ها و ادعاهای ۲۰ ساله نشان می‌دهد که غرب در پی ایجاد ترس و تهدید جهانی از برنامه هسته‌ای ایران بوده تا به بهانه آن، کارشکنی و فشار علیه کشورمان را توجیه کند.
اگر هسته‌ای بهانه نباشد، سیاست خارجی ایران نباید صرفاً بر پاسخگویی به ادعاهای غرب بنا شود. در عین حال، توانمندی دفاعی و موشکی ایران نیز بهانه‌ای برای نگرانی‌های تصنعی غرب شده و آنان که مذاکره مستقیم و جامع با آمریکا را پیشنهاد می‌کنند، باید همواره از حقوق مسلم یک ملت در دفاع از خود صریحاً دفاع کنند.
اینجاست که واقعیت روشن می‌شود: هسته‌ای و موشکی ایران نه تهدید، بلکه سرمایه ملی و تضمین‌کننده امنیت و استقلال کشور است، در برابر هیاهو و ترس‌سازی‌های بی‌پایان غرب.