ماجرای حمله ایران به سایت محرمانه آمریکا و اسرائیل چه بود؟

به گزارش اطلاعات نیوز و به نقل از المیادین، یک تحقیق جدید نشان می‌دهد که چگونه «اسرائیل» یک پناهگاه نظامی مشترک با آمریکا را زیر یک برج مسکونی در تل‌آویو مخفی کرده بود و این موضوع سوالاتی درباره استفاده از مناطق شهری برای عملیات‌های نظامی ایجاد کرده است.

طبق تحلیل موقعیت‌یابی دقیق توسط «The Grayzone»، پناهگاه نظامی زیرزمینی پیش‌تر ناشناخته در مرکز تل‌آویو که با نام سایت ۸۱ شناخته می‌شود، احتمالاً در جریان حملات موشکی ایران در ۱۳ ژوئن هدف قرار گرفته است.

این پناهگاه که توسط آمریکا ساخته شده و در زیر برج لوکس Da Vinci واقع شده است، به عنوان یک مرکز فرماندهی و کنترل اطلاعاتی محرمانه به صورت مشترک توسط ارتش‌های اسرائیل و آمریکا اداره می‌شود. پیش از این حمله، وجود آن به صورت رسمی تأیید نشده بود.

وقتی موشک‌های ایران شمال تل‌آویو را هدف قرار دادند، مقامات اسرائیلی سریعاً منطقه را محصور کردند تا خبرنگاران نتوانند خسارات را مستند کنند.

تری یینگست از شبکه فاکس نیوز در محل نزدیک HaKirya، مقر وزارت امنیت اسرائیل، گزارش داد: «این ساختمان در همین مجتمع هدف قرار گرفته است.» بلافاصله افسران پلیس یینگست را از محل دور کردند.

موقعیت‌یابی سایت ۸۱

تحلیل‌ها نشان می‌دهد که برج‌های Da Vinci دقیقاً بالای پناهگاه زیرزمینی سایت ۸۱ قرار دارند. این مرکز درست در جنوب برج‌های نیروی هوایی اسرائیل Canarit و شمال پل HaKirya واقع شده است. طبق ایمیل‌های فاش‌شده، سوابق عمومی و گزارش‌های خبری اسرائیل، سایت ۸۱ یک مرکز اطلاعاتی با امنیت بالا و پوشش الکترومغناطیسی است.

گزارش مهندسی ارتش آمریکا در سال ۲۰۱۳ تأیید کرده بود که برنامه‌هایی برای گسترش پناهگاه تا ۶۰۰۰ متر مربع وجود دارد، اگرچه مکان دقیق آن تا پیش از این افشا نشده بود. عکسی که موقعیت‌یابی شده، نشان می‌دهد سایت ۸۱ در مجموعه Da Vinci و در کنار زمین بازی کودکان و یک مرکز اجتماعی تازه افتتاح‌شده قرار دارد. منتقدان می‌گویند این نمونه‌ای از روش نظامی قرار دادن تأسیسات حساس در میان جمعیت غیرنظامی است.

در حالی که اسرائیل معمولاً مخالفان خود را به استفاده از غیرنظامیان به عنوان «سپر انسانی» متهم می‌کند، محل سایت ۸۱ این سوال را ایجاد می‌کند که آیا خود دولت اسرائیل از استراتژی مشابه استفاده می‌کند یا نه.

یک شهروند مهاجر گفت: «امروز فهمیدم که ماهانه ۱۲ هزار شِکل (۳۶۵۰ دلار) بابت حفاظت از Kirya پرداخت کرده‌ام»، اشاره به مقر مرکزی ارتش اسرائیل دارد.

حضور شرکت‌های مرتبط با اطلاعات نظامی

فضاهای تجاری برج‌های Da Vinci همچنین میزبان شرکت‌هایی با ارتباط با اطلاعات نظامی هستند. AI21 Labs که توسط اعضای سابق واحد ۸۲۰۰ ارتش اسرائیل تأسیس شده، تأیید کرد در توسعه ابزار هوش مصنوعی نظامی علیه فلسطینی‌ها مشارکت داشته است. این شرکت در اواخر ۲۰۲۳ دفاتر خود را در طبقات چهارم و پنجم اجاره کرد.

ساخت، تأمین مالی و ارتباطات استراتژیک

برج‌های Canarit نزدیک توسط شرکت Danya Cebus و با همکاری Solel Boneh ساخته شده و بعدها تحت کنترل توسعه‌دهنده آمریکایی-اسرائیلی Netanel “Naty” Saidoff قرار گرفت. این برج‌ها برای مقر نیروی هوایی طراحی شده و دارای سیستم‌های ضدانفجار برای حداکثر امنیت هستند.

زیرساخت‌های مجاور نیز با سرمایه آمریکایی-اسرائیلی مرتبط است. Perimeter 81، اکنون بخشی از شرکت عمومی Check Point Technologies، چند متر با سایت ۸۱ فاصله دارد. سوابق قراردادهای آمریکا نشان می‌دهد که گروه M+W (Exyte) و Oxford Construction مراحل کلیدی ساخت و توسعه سایت ۸۱ را از ۲۰۱۱ تا ۲۰۱۹ انجام داده‌اند.

ایمیل‌های فاش‌شده میان جیمز استاوریدیس، فرمانده سابق ناتو، و گابی اشکنازی، رئیس سابق ستاد اسرائیل، نقش سایت ۸۱ را به عنوان مرکز فرماندهی تأیید می‌کند. استاوریدیس در ۲۰۱۵ نوشته: «سلام گابی، من با یک شرکت جذاب به نام Think Logical در آمریکا همکاری می‌کنم. آن‌ها شبکه‌های فرماندهی و کنترل می‌سازند و اخیراً قراردادی بزرگ برای سایت ۸۱ با ارتش اسرائیل برنده شده‌اند.»

سانسور و محدودیت تصاویر

تصاویر ماهواره‌ای برج‌های Da Vinci و مناطق اطراف هنوز در پلتفرم‌هایی مانند گوگل مپس و یاندکس به شدت سانسور شده‌اند که محدودیت دسترسی عمومی به سایت‌های نظامی اسرائیل را نشان می‌دهد.

یک گزارش فرانس ۲۴ به تأخیر در پوشش خبری حمله ایران توسط رسانه‌های اسرائیل اشاره کرده و آن را نمونه‌ای از سانسور اعمال‌شده دانسته است.

قرار گرفتن سایت ۸۱ در قلب یک محله پرجمعیت شهری، کنار زمین بازی، فضاهای تجاری و برج‌های مسکونی، نشان‌دهنده تقاطع پیچیده میان محرمانگی نظامی و زندگی شهری است. کارشناسان می‌گویند این مثال استراتژی اسرائیل در قرار دادن زیرساخت‌های اطلاعاتی خود درون شهرهاست، در حالی که امکان تأیید مستقل را محدود می‌کند و ارزیابی ریسک در زمان جنگ‌های منطقه‌ای را پیچیده می‌سازد.