زنگ خطر برای فوتبال ملی به صدا درآمد!
روزنامه ایران نوشت: روایت تلخ رئیس فدراسیون فوتبال از زیان انباشته باشگاه‌های لیگ برتر می‌تواند به چالشی بزرگ برای بدنه آسیب‌پذیر این سیستم تبدیل شود؛ چالشی که تبعات آن به هیچ وجه قابل جبران نخواهد...
روزنامه ایران نوشت: روایت تلخ رئیس فدراسیون فوتبال از زیان انباشته باشگاه‌های لیگ برتر می‌تواند به چالشی بزرگ برای بدنه آسیب‌پذیر این سیستم تبدیل شود؛ چالشی که تبعات آن به هیچ وجه قابل جبران نخواهد بود.
مهدی تاج، رئیس فدراسیون فوتبال، صبح روز یکشنبه در جمع افسران صدور مجوز حرفه‌ای باشگاه‌های لیگ برتر به نکته‌ای جنجال‌برانگیز اشاره کرد و گفت:«احتمالاً میزان زیان انباشته باشگاه‌های ایرانی در سال جاری به چهار هزار میلیارد تومان برسد.» رئیس فدراسیون فوتبال در ادامه سخنان هشدارآمیز خود، خطاب به باشگاه‌های لیگ برتر توضیح داد:«ما در آسیا جزو چهارمین کشور پرهزینه هستیم و برآورد من این است که امسال حتی به رتبه سوم هم برسیم.»
این مطالب را هم بخوانید:
آنلاین تماشا کنید؛ امشب توپ طلا را چه کسی به خانه می‌برد؟
قیمت دلار و یورو امروز دوشنبه ۳۱ شهریور ۱۴۰۴/ مکانیسم ماشه بازار را تکان عجیبی داد! +جدول
تاج همچنین به هزینه‌کرد عجیب برخی باشگاه‌ها در فصل جاری اشاره کرد و افزود:«ترکیب رقابتی بین باشگاه‌ها متوازن نیست. یک باشگاه نزدیک به ۳۰۰ میلیارد هزینه کرده و باشگاه دیگری بیش از یک همت!»
اشاره مستقیم مهدی تاج به شرایط مالی باشگاه‌ها را می‌توان یک هشدار جدی دانست؛ هشداری که اگر برای رفع آن چاره‌اندیشی نشود، بدون تردید در پایان فصل جاری با توجه به بحران‌های مالی فوتبال ایران و نبود درآمدهای پایدار، میزان زیان انباشته باشگاه‌ها به صورت تصاعدی افزایش یافته و پیامدهای سنگینی برای فوتبال کشور به دنبال خواهد داشت.
هرچند رئیس فدراسیون فوتبال تأکید می‌کند برآورد او از میزان رشد زیان انباشته باشگاه‌های لیگ برتر عددی تقریبی است، اما با استناد به شرایط وخیم اقتصادی باشگاه‌ها و رشد ناباورانه دستمزد بازیکنان و مربیان، بعید نیست نرخ واقعی زیان از پیش‌بینی او نیز فراتر رود؛ رخدادی که به روشنی بیانگر حکمرانی نادرست هزینه‌ها در فوتبال ایران است.
شاید باورش دشوار باشد، اما یکی از باشگاه‌های متمول لیگ برتر که در فصل جاری هزینه‌ای هنگفت برای تقویت تیم خود صرف کرده است، بر اساس اسناد منتشر شده، از محل اسپانسرینگ تبلیغات روی پیراهن، تنها ۲۲۰ میلیارد تومان درآمد داشته، در حالی که دستمزد یک بازیکن لژیونر این باشگاه حدود ۲۵۰ میلیارد تومان است؛ یعنی ۳۰ میلیارد تومان بیش از کل درآمد اسپانسرینگ!
بررسی اسناد مالی باشگاه‌های لیگ برتر نشان می‌دهد برخی تیم‌ها با صرف هزینه‌های سنگین در پی دستیابی به موفقیت‌های بزرگ هستند، اما نتایج هفته‌های اخیر حاکی از آن است که ولخرجی برای جذب بازیکنان خارجی و گران‌قیمت چندان کارساز نبوده و تیم‌هایی که با هزینه‌ای معقول‌تر وارد رقابت‌ها شده‌اند، عملکرد بهتری داشته‌اند.
میزان زیان انباشته باشگاه‌های فوتبال ایران در سال ۱۴۰۱ حدود ۸۴۰ میلیارد تومان بوده که این رقم در سال ۱۴۰۳ به 2 هزار و ۱۶۰ میلیارد تومان رسیده است. بر این اساس، به نظر می‌رسد در فصل جاری نه تنها این عدد کاهش نخواهد یافت بلکه بار دیگر رشد خواهد کرد و فوتبال باشگاهی ایران را در ردیف زیان‌ده‌ترین لیگ‌های آسیا قرار خواهد داد.
نکته تأمل‌برانگیز اینجاست که با وجود این حجم از ریخت و پاش و افزایش زیان انباشته، هیچ نشانی از موفقیت در فوتبال باشگاهی ایران دیده نمی‌شود و هر روز میزان پسرفت در این حوزه بیشتر از قبل است. بسیاری از کارشناسان و صاحب‌نظران بر این باورند که تداوم روند فعلی می‌تواند به وقوع فاجعه مالی جبران‌ناپذیر و حتی ورشکستگی کامل فوتبال باشگاهی ایران منجر شود؛ رخدادی که یک رکورد منفی دیگر در کارنامه فوتبال کشور ثبت خواهد کرد.
محمدی: اقتصاد فوتبال جهان 20 برابر درآمد ایران است
رئیس کمیته استیناف صدور مجوز حرفه‌ای گفت: «فیفا انتظار اتاق شیشه‌ای از اعضا و زیر مجموعه‌های آنها را دارد.» احمد محمدی، رئیس کمیته استیناف صدور مجوز حرفه‌ای در سمینار افسران مجوز حرفه‌ای گفت: «باید بدانیم در کجای جهان ایستاده‌ایم و فوتبال چه جایگاهی در اقتصاد جهانی دارد. فوتبال نهادی است که از نظر اجتماعی، سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و حتی امنیتی اهمیت ویژه‌ای پیدا کرده است. در سال پیش رو یعنی ۲۰۲۶، اقتصاد ورزش در جهان رقمی حدود ۷۰۰ میلیارد دلار خواهد بود.»
وی ادامه داد: «اگر این عدد را با کل صادرات نفت کشورمان که حدود ۳۷ میلیارد دلار است مقایسه کنیم، متوجه تفاوت عظیمی می‌شویم. حدود ۹۰ درصد اقتصاد ما برای ۸۶ میلیون نفر جمعیت، متکی بر صادرات نفت است، در حالی که فوتبال به‌عنوان پدیده‌ای که قرار بود صرفاً سرگرمی باشد، امروز اقتصادی ۲۰ برابر درآمد سالانه کشوری مانند ایران دارد.» محمدی در بخش دیگری از توضیحات خود گفت: «در این میان، بخشی بینابین میان دولت و بخش خصوصی وجود دارد که نه کاملاً دولتی هستند و نه خصوصی؛ فیفا نمونه بارز این نوع نهاد است. نگاه آنها این‌گونه است که با شخصیت‌هایی مواجه‌اند که نمایندگی فدراسیون‌های ملی کشورها را بر عهده دارند. انتظار فیفا این است که هر فدراسیون، اتاقی شیشه‌ای باشد که همه چیز در آن شفاف و شخصیت حاکم بر آن کاملاً مستقل از هر جنبه‌ای عمل کند.»