عجایب یک جام؛ فوتبال در حوالی چراگاه، سایه «بچه‌مدرسه‌ای»ها بر سر کافا! +تصاویر
به گزارش «اطلاعات آنلاین»، تیم ملی فوتبال ایران در دومین دیدار خود در رقابت‌های جام کافا مقابل تیم ملی هند قرار گرفت؛ تیمی که از لحاظ سطح کیفی، رتبه جهانی و تجربه فوتبالی فاصله‌ای قابل توجه با فوتبال...
به گزارش «اطلاعات آنلاین»، تیم ملی فوتبال ایران در دومین دیدار خود در رقابت‌های جام کافا مقابل تیم ملی هند قرار گرفت؛ تیمی که از لحاظ سطح کیفی، رتبه جهانی و تجربه فوتبالی فاصله‌ای قابل توجه با فوتبال ایران دارد. از همین رو، انتظار یک پیروزی قاطع برای شاگردان امیر قلعه‌نویی انتظاری منطقی به نظر می‌رسید. اما در نیمه نخست، نه‌تنها برتری فنی ایران به چشم نیامد، بلکه سردرگمی و بی‌برنامگی در زمین، تماشاگران و کارشناسان را نگران کرد.
هند با هدف گل نخوردن به میدان آمده بود و ایران با وجود توان فنی بالاتر، راهی برای باز کردن قفل دفاعی حریف پیدا نمی‌کرد. این عملکرد ضعیف، زنگ خطری است برای سال منتهی به جام جهانی؛ سالی که نه‌تنها تیم ملی هنوز به ترکیب و ریتم مناسب نرسیده، بلکه فدراسیون فوتبال نیز برنامه مشخصی برای آماده‌سازی ارائه نکرده است.
تنش پنهان بین قلعه‌نویی و فدراسیون؟
نشانه‌هایی از اختلاف نظر میان سرمربی تیم ملی و مسئولان فدراسیون دیده می‌شود. قلعه‌نویی پس از پایان بازی اول به‌صراحت اعلام کرد که تمایلی به حضور تیمش در این رقابت‌ها نداشته، و در پایان دیدار با هند نیز در نشست خبری گفت«:اشتباه کردم که این تیم خسته و بدون تمرین را به اینجا آوردم.»
این جملات انتقادی، تصویری روشن از آشفتگی برنامه‌ریزی در فدراسیون ارائه می‌دهند. رقابت‌های جام کافا که از نظر فنی سطح بالایی ندارد، در عوض حقایقی را درباره تفاوت فوتبال آسیای مرکزی با غرب آسیا روشن کرده است؛ از فرم میزبانی گرفته تا کیفیت فنی تیم‌ها، فاصله‌ها بسیار است.
میزبانی در ورزشگاهی با چهارپایان اطراف!
تیم ملی کشورمان در ورزشگاه مرکزی تاجیکستان، موسوم به استادیوم حصار، برابر هند صف‌آرایی کرد؛ ورزشگاهی عجیب که اطرافش را چراگاه چهارپایان احاطه کرده و مسیر دسترسی به آن ساده ولی غیرمتعارف است. در دیدار بعدی، که میان تاجیکستان و افغانستان برگزار شد، ضعف سازماندهی به‌خوبی نمایان شد؛ از هجوم تماشاگران بدون بلیت گرفته تا درگیری پلیس با جمعیت. این‌ها همگی نشان‌دهنده ناتوانی میزبان در برگزاری یک تورنمنت بین‌المللی در سطح قابل قبول است.
تضاد فوتبال و تحصیل در دوشنبه
این رقابت‌ها هم‌زمان شده با آغاز سال تحصیلی در تاجیکستان. فضای شهر دوشنبه پر از دانش‌آموزان با لباس‌های یکدست و خانواده‌هایی بود که برای تهیه لوازم‌التحریر به بازار «کاروان» هجوم برده بودند. فوتبال در این روزها، جایگاه پررنگی در شهر نداشت؛ مگر برای دیدار حساس مقابل افغانستان که برای تاجیک‌ها جنبه حیثیتی داشت.
نمایش نگران‌کننده، فریادهای قلعه‌نویی
تیم ملی ایران در بازی با هند، خصوصاً در نیمه نخست، نمایش مطلوبی نداشت. خط دفاعی و حمله هنوز به ثبات نرسیده‌اند. ورود جهانبخش و طارمی ورق بازی را برگرداند، اما تکیه بیش از حد به ستاره‌ها می‌تواند نگران‌کننده باشد؛ چرا که ساختار تیمی هنوز به هماهنگی نرسیده است.
قلعه‌نویی که به‌تازگی جراحی زانو انجام داده و با درد آن کنار آمده، برخلاف بازی نخست، این‌بار بارها از جای خود بلند شد، لنگ‌لنگان کنار خط رفت و با فریاد بر سر بازیکنانش، عصبانیت خود را بروز داد. حتی علیرضا جهانبخش از او خواست آرامش خود را حفظ کند.
شور هواداران ایرانی در دوشنبه
نکته مثبت دو دیدار اخیر، حضور پرشور ایرانی‌های ساکن تاجیکستان بود که با عشق به وطن، ۹۰ دقیقه تیم ملی را تشویق کردند. پرچم‌ها، کری‌های سنتی آبی و قرمز و تشویق‌های پرهیجان، حال‌وهوای ویژه‌ای به بازی‌ها داد. سلام نظامی بازیکنان تیم ملی هم بازتاب زیادی داشت. قلعه‌نویی درباره این حرکت گفت:«این کمترین کاری بود که می‌توانستیم برای مردم ایران انجام دهیم.»
دو گام تا قهرمانی یا ناکامی
تیم ملی ایران یک بازی دیگر در مرحله گروهی پیش رو دارد و در صورت پیروزی، باید خود را برای سفر به ازبکستان و شرکت در فینال آماده کند. قلعه‌نویی می‌داند که بعد از بازی نه‌چندان دلچسب مقابل هند، دیگر جای اشتباه نیست. رقابت با تاجیکستان در ورزشگاهی مملو از تماشاگر، شاید از نظر جو سخت باشد، اما روی کاغذ ایران تیم برتر است. حال باید دید آیا این برتری در عمل هم به نمایش گذاشته خواهد شد یا نه.