کمک‌هایی که پشت مرز ماند، کودکانی که جان دادند
به گزارش اطلاعات نیوز و به نقل از الجزیره، هر روز بر شمار کسانی که در غزه بر اثر قحطیِ ساخته دست اسرائیل جان می‌بازند، افزوده می‌شود؛ قحطی‌ای که نتیجه محاصره غذایی و حملات بی‌امان اسرائیل است و زندگی...
به گزارش اطلاعات نیوز و به نقل از الجزیره، هر روز بر شمار کسانی که در غزه بر اثر قحطیِ ساخته دست اسرائیل جان می‌بازند، افزوده می‌شود؛ قحطی‌ای که نتیجه محاصره غذایی و حملات بی‌امان اسرائیل است و زندگی مردم را حتی در چادرها و خانه‌های ویران‌شده به نابودی کشانده است.
بر اساس اعلام وزارت بهداشت فلسطین، تا تاریخ ۱۷ اوت (بیست و ششم مرداد) دست‌کم ۲۶۳ نفر در غزه بر اثر گرسنگی جان خود را از دست داده‌اند که ۱۱۲ نفر از آن‌ها کودک بوده‌اند.
چرا غذا در غزه کافی نیست؟
بین ماه‌های مارس تا اواسط مه، اسرائیل تمام گذرگاه‌های غزه را بست و مانع ورود غذا، آب و کمک‌های بشردوستانه شد. این محاصره، کمبود شدید مواد غذایی ایجاد کرد و جمعیت شکننده غزه را به مرز گرسنگی و بی‌آبی رساند.
۱۴ اوت، بیش از ۱۰۰ سازمان امدادرسانی از جمله آکسفام، پزشکان بدون مرز، عفو بین‌الملل و شورای پناهندگان نروژ، اقدام اسرائیل در جلوگیری از ورود کمک‌های حیاتی به غزه را محکوم کردند. همزمان، انبارهای اردن و مصر پر از محموله‌های امدادی مانده، در حالی‌که مردم غزه همچنان در حال مرگ از گرسنگی هستند.
عفو بین‌الملل روز دوشنبه اسرائیل را به اجرای یک «سیاست عمدی» برای گرسنگی دادن مردم غزه متهم کرد و گفت این اقدامات بخشی از روند نابودی سیستماتیک سلامت، رفاه و بافت اجتماعی زندگی فلسطینیان است. این سازمان افزود: «آنچه امروز در غزه رخ می‌دهد، نتیجه مستقیم برنامه‌ها و سیاست‌هایی است که اسرائیل طی ۲۲ ماه گذشته برای نابودی جسمی مردم فلسطین طراحی و اجرا کرده است؛ بخشی از نسل‌کشی ادامه‌دار علیه فلسطینی‌ها در غزه.»
غزه از سال ۲۰۰۷ و آغاز محاصره اسرائیل همواره به کمک‌های بین‌المللی وابسته بوده است. پیش از ۷ اکتبر ۲۰۲۳، روزانه حدود ۵۰۰ کامیون کمک وارد غزه می‌شد (نزدیک به ۱۵ هزار کامیون در ماه). اما پس از آن، میزان کمک‌ها به شدت کاهش یافته و هیچ‌گاه به سطح موردنیاز برای تأمین زندگی ۲.۳ میلیون نفر نرسیده است.
چه زمانی سوءتغذیه مرگبار می‌شود؟
بدن انسان برای زنده ماندن به گلوکز موجود در غذا نیاز دارد. در نبود غذا، ابتدا چربی‌ها مصرف می‌شوند اما در صورت ادامه گرسنگی، اندام‌های حیاتی از کار می‌افتند و این روند می‌تواند به مرگ منجر شود.
سوءتغذیه طولانی همچنین باعث اختلال ذهنی، مشکل در فکر کردن و صحبت کردن می‌شود و زندگی روزمره را مختل می‌کند. کودکان بیشترین آسیب را می‌بینند زیرا گرسنگی به سرعت اندام‌ها و بدن در حال رشدشان را از بین می‌برد.
هزار روز نخست زندگی کودک – از دوران بارداری تا دو سالگی – حیاتی‌ترین دوره برای رشد اوست. سوءتغذیه در این زمان می‌تواند اثرات ویرانگری بر رشد جسمی و ذهنی داشته باشد و در صورت نبود درمان‌های تغذیه‌ای مناسب، حتی مرگ‌آور باشد.
در غزه، جایی که ماه‌هاست کمبود غذا به شدت ادامه دارد، تصاویر بیشتری از کودکانی منتشر می‌شود که روی نوارهای اندازه‌گیری بازو (MUAC) در محدوده «قرمز» قرار دارند؛ یعنی دور بازوی آن‌ها کمتر از ۱۱.۵ سانتی‌متر است و این نشان‌دهنده سوءتغذیه حاد و شدید است. این کودکان نیازمند درمان فوری هستند و در غیر این صورت، خطر مرگ بسیار بالایی دارند.
به‌جز لاغری شدید، کودکان مبتلا به سوءتغذیه ممکن است دچار علائمی مانند چشم‌های گودافتاده و رنگ‌پریده، پوست پوسته‌پوسته، ریزش مو و شکم متورم (بر اثر کمبود شدید پروتئین و تجمع مایعات در بدن) شوند.
قحطی چگونه سنجیده می‌شود؟
قحطی شدیدترین مرحله گرسنگی است؛ یعنی زمانی که مردم با کمبود گسترده غذا، سوءتغذیه فراگیر و مرگ‌ومیر ناشی از گرسنگی مواجه می‌شوند.
اما ارزیابی شرایط غزه دشوار است زیرا دسترسی میدانی به‌شدت محدود است و اسرائیل تقریباً همه مراکز درمانی را نابود کرده است. بر اساس شاخص «طبقه‌بندی مراحل امنیت غذایی یکپارچه» (IPC)، یک منطقه زمانی دچار قحطی اعلام می‌شود که:
دست‌کم ۲۰ درصد خانوارها با کمبود شدید غذا مواجه باشند.
بیش از ۳۰ درصد جمعیت دچار سوءتغذیه حاد شوند.
نرخ مرگ‌ومیر بیش از ۲ نفر در هر ۱۰ هزار نفر در روز باشد.