توسعه همکاری‌های کشاورزی ایران با قزاقستان و چین؛ فرصتی برای تقویت امنیت غذایی
به گزارش اطلاعات نیوز، کشاورزی به عنوان یکی از بخش‌های حیاتی اقتصاد ایران، نقش مهمی در تأمین امنیت غذایی، اشتغال‌زایی و توسعه صادرات دارد. در سال‌های اخیر، ایران با توجه به ظرفیت‌ها و نیازهای خود، به...
به گزارش اطلاعات نیوز، کشاورزی به عنوان یکی از بخش‌های حیاتی اقتصاد ایران، نقش مهمی در تأمین امنیت غذایی، اشتغال‌زایی و توسعه صادرات دارد. در سال‌های اخیر، ایران با توجه به ظرفیت‌ها و نیازهای خود، به دنبال گسترش همکاری‌های بین‌المللی در حوزه کشاورزی با کشورهای همسایه و شرکای راهبردی بوده است. در این میان، همکاری با دو کشور مهم آسیایی یعنی قزاقستان و چین، به دلیل موقعیت جغرافیایی، ظرفیت‌های اقتصادی و اشتراکات فرهنگی و سیاسی، از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.
قزاقستان یکی از بزرگ‌ترین صادرکنندگان گندم در جهان است و بیش از ۶۰ درصد صادرات محصولات کشاورزی آن شامل کالاهای فرآوری شده است. این کشور دارای حدود ۱۹ میلیون هکتار زیر کشت محصولات زراعی است که شامل غلات، دانه‌های روغنی، سبزیجات و محصولات صنعتی می‌شود. با این وجود، تنها حدود ۳۰ درصد از اراضی مناسب کشاورزی در قزاقستان مورد بهره‌برداری قرار گرفته است که این امر ظرفیت بالقوه بالایی برای توسعه همکاری‌های کشاورزی با ایران ایجاد می‌کند.
ایران با دارا بودن تنوع اقلیمی و منابع طبیعی متنوع، در زمینه‌های مختلف کشاورزی از جمله اصلاح نباتات، دامپروری، مکانیزاسیون کشاورزی و حفظ نباتات دارای تجارب و دانش فنی قابل توجهی است. این ظرفیت‌ها می‌تواند مکمل نیازهای قزاقستان باشد و زمینه‌ساز همکاری‌های مشترک در حوزه‌های مختلف کشاورزی شود.
فرصت‌های همکاری مشترک ایران و قزاقستان
-تبادل دانش و فناوری: ایران و قزاقستان در زمینه اصلاح نباتات، دامپروری، حفظ نباتات و مکانیزاسیون کشاورزی می‌توانند دانش و تجربیات خود را به اشتراک بگذارند.
-توسعه بازارهای صادراتی: استفاده از کریدورهای ترانزیتی ایران برای صادرات محصولات کشاورزی قزاقستان به بازارهای منطقه‌ای و بین‌المللی.
-توسعه تعاونی‌های کشاورزی: با توجه به اصلاحات قانونی در قزاقستان و حمایت‌های دولت این کشور از تعاونی‌های کشاورزی، ایران می‌تواند در انتقال تجربیات و مدل‌های موفق تعاونی نقش‌آفرینی کند.
-سرمایه‌گذاری مشترک: تمایل قزاقستان برای سرمایه‌گذاری در بنادر جنوبی ایران می‌تواند زیرساخت‌های لازم برای توسعه تجارت کشاورزی را فراهم کند.
چین به عنوان یکی از بزرگ‌ترین اقتصادهای جهان و مقصد عمده صادرات محصولات کشاورزی ایران، نقش مهمی در توسعه روابط اقتصادی و کشاورزی ایران دارد. همکاری‌های فنی، انتقال فناوری و تبادل تجربیات در حوزه کشاورزی از محورهای اصلی این همکاری محسوب می‌شود.
محورهای اصلی همکاری ایران و چین
-تبادل تجربیات و فناوری: ایران و چین هر دو دارای تجارب ارزشمندی در زیربخش‌های مختلف کشاورزی هستند که می‌توانند با یکدیگر به اشتراک بگذارند.
-برگزاری نشست‌ها و اجلاس‌ها: آمادگی ایران برای میزبانی اجلاس وزرای کشاورزی سازمان همکاری شانگهای و دعوت از وزیر کشاورزی چین برای برگزاری نشست‌های مشترک نشان‌دهنده اهمیت این همکاری‌ها است.
-گسترش صادرات: چین به عنوان یکی از مقاصد عمده صادرات محصولات کشاورزی ایران، فرصت مناسبی برای توسعه بازارهای صادراتی فراهم می‌کند.
دولت ایران در چارچوب سیاست خارجی «عزت، حکمت و مصلحت» به دنبال رفع موانع در ارتباطات و توسعه همکاری با کشورهای همسایه و شرکای مهم اقتصادی است. این رویکرد در همکاری‌های کشاورزی با قزاقستان و چین نیز به وضوح دیده می‌شود.
چشم‌انداز و آینده همکاری‌های کشاورزی ایران با قزاقستان و چین
۱. توسعه پایدار همکاری‌ها: با توجه به ظرفیت‌ها و تمایل دو طرف، همکاری‌های کشاورزی ایران با قزاقستان و چین می‌تواند به شکل پایدار و بلندمدت توسعه یابد و نقش مهمی در تقویت امنیت غذایی و اقتصاد کشاورزی ایران ایفا کند.
۲. گسترش بازارهای صادراتی: استفاده از ظرفیت‌های ترانزیتی و توسعه زیرساخت‌ها، فرصت‌های جدیدی برای صادرات محصولات کشاورزی ایران به بازارهای آسیایی و فراتر از آن فراهم می‌کند.
۳. بهره‌گیری از فناوری‌های نوین: ادغام فناوری‌های نوین کشاورزی در تولیدات داخلی و انتقال دانش فنی از چین و قزاقستان، می‌تواند بهره‌وری و کیفیت محصولات را افزایش دهد.
۴. تقویت همکاری‌های منطقه‌ای و بین‌المللی: حضور فعال ایران در سازمان همکاری شانگهای و سایر مجامع منطقه‌ای، زمینه‌ساز گسترش همکاری‌های چندجانبه و ارتقا جایگاه ایران در بازارهای جهانی خواهد بود.
به گزارش ایمنا، آمادگی ایران برای همکاری بلندمدت با کشورهای قزاقستان و چین در حوزه کشاورزی، فرصت بی‌نظیری برای توسعه اقتصادی، افزایش بهره‌وری و ارتقا کیفیت محصولات کشاورزی فراهم کرده است. با توجه به ظرفیت‌های بالقوه هر دو کشور و تمایل طرفین به توسعه روابط، این همکاری‌ها می‌تواند به تقویت امنیت غذایی، توسعه صادرات و ارتقا فناوری‌های کشاورزی منجر شود. سیاست‌های تسهیل‌گرانه، سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌ها و تبادل دانش فنی از عوامل کلیدی موفقیت این همکاری‌ها خواهند بود. ادامه این روند و پیگیری مستمر از سوی نهادهای ذی‌ربط، آینده‌ای روشن برای بخش کشاورزی ایران رقم خواهد زد.